Park późnojesienny …

Liście, które jesienią spadają z drzew, chciałyby się wskazać jako przykład przemijania. Byłby to jednak zły przykład, ponieważ po kilku miesiącach drzewo wypuści nowe liście i nastanie wiosna, dokładnie taka jak była wcześniej.

 ~Peter Rosegger

~Włodzimierz Czurawski[1]

Wiatr zmiótł liście

na ławce jesień spoczęła

strojna uroczyście

pachnąca owocami

mgłę rozgarnia

chłodnymi palcami.

Potem już tylko deszcze

kroplami uderzają

o ławki oparcie

ich szmer jak odgłos werbla

narasta rytmem w powietrzu

wilgocią przesyconym.

Liście umierają w ciszy

spokojnie duszę oddają niebu

które chwyta ich maleńkie byty

i zamienia w pierwsze

tańczące płatki śniegu

przytulone do siebie (...)

~Bożena Węgrzynek

Wszystko cudownie mieści się w jednym zdaniu:

Lubię jesień… Jesień jakby usprawiedliwia depresję, jesienią nie trzeba być młodym, zdrowym, aktywnym jak latem, jesienią można sobie popłakać, jesień to pora ludzi samotnych. ~ Paweł Pollak, Niepełni

No cóż, listopad jednak nie należy do mojego ulubionego miesiąca. Za dużo smutku, za mało światła i ogrom niepewności… 

Tak jak malarz potrzebuje światła, aby wykończyć swój obraz, tak ja potrzebuję wewnętrznego światła, którego jesienią czuję, że nigdy nie mam dość ~ Lew Tołstoj

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

---

[1] Włodzimierz Czurawski wielokrotnie wystawiał swoją sztukę w  ojczystej Białorusi. Jego prace charakteryzują się subtelnością i spokojną, przytłumioną kolorystyką. 

 

Anioł się zjawił ...

Żal i żałoba mają w sobie coś świętego i nietykalnego,

co winno być pozostawione w spokoju,

dopóki się samo nie wzniesie, jako mgła ku niebu

i nie rozejdzie po niezmiernych przestworzach.

~Henryk Sienkiewicz 

~Iren Krum

Anioł się zjawił - życie uporządkuj!

Powiedział władczo, zniknął, poszedł sobie

Co go obchodzi, co ja z życiem robię?

Czeka ode mnie boskiego rozsądku?

To Anioł Śmierci - podpowiedział inny

Chce mieć twych grzechów zestawienie składne.

Mam jakieś grzechy? Myślę ...nie mam żadnych!

Za moje życie nic nie jestem winny.

To wy, Aniołki, boskie, nieśmiertelne

Czyhacie na tych, na których Śmierć czeka

Mam propozycję; - załóżmy spółdzielnię

Połowa wasza - połowa Człowieka

Tak nieśmiertelność rozliczcie rzetelnie

By Śmierć musiała z przyjściem wieki zwlekać

~Alexander Czartoryski

Kiedy odchodzi najbliższa osoba, czujemy nieopisany żal, ból, wewnętrzną pustkę. Czujemy się osamotnieni, a tęsknota rozrywa nam serce. Kończymy etap spokojnego i bezpiecznego życia. Odebrano nam uporządkowany kawałek naszej przestrzeni. Coś bezpowrotnie straciliśmy! Zdajemy sobie sprawę z powagi życia i śmierci, że nic nie jest nam dane raz na zawsze.

Naruszone zostało u mnie poczucie własnej tożsamości, sensu i celu życia… Każdego dnia jesteście w moim sercu [*] Proszę opiekujcie się nami …

Umarli chcą być pochowani w sercach ~Ernst Junger

Świece …

Ludzie nie umierają

Tylko wymykają się naszym oczom…

~ks. Jan Twardowski

~HK

Dni przyszłości przed nami –

jak ustawione w rzędzie świece zapalone,

złote, ciepłe, pełne życia.

Za nami – dni, co przeminęły:

smutny szereg świec wygasłych;

te najbliższe jeszcze trochę dymią,

zimne świece, zniszczone, pogięte.

Nie chcę na nie patrzeć – ich widok mnie zasmuca;

i boli mnie, gdy wspomnę, jak niegdyś płonęły.

Przed siebie patrzę – na zapalone świece.

Nie chcę się odwrócić, abym nie zadrżał widząc,

jak szybko się wydłuża ciemny szereg –

i więcej, coraz więcej świec wygasłych.

~Konstandinos Kawafis

Kiedyś istniał wyraźny podział na sferę sacrum i profanum, światła i ciemności, żywych i umarłych, a cmentarz należał do świata zmarłych …

Przekraczając bramę cmentarza zawsze mam to uczucie jakbym przechodziła do innego świata i ta wszechobecna świadomość śmierci i przemijania … Wyostrzają mi się zmysły. Poszerza spektrum percepcji. Jakże wówczas moje problemy stają się mało znaczące i przemijające.

Święta listopadowe – nie, zdecydowanie nie potrzebuję specjalnego święta by odwiedzić WAS na cmentarzu. Trudno wówczas o zadumę, wyciszenie, i głęboką refleksję.

Tato, Danusiu, Babciu, Dziadku, Wujku – pozostało tak wiele niewypowiedzianych słów …, tak wiele dróg do przejścia …, tak wiele niedokończonych spraw …

Będziecie żyć w naszej pamięci i sercach dopóty, dopóki nie wypali się zapalona świeca. Każdego dnia miliony świec wciąż płonie … Bo my tu na ziemi pozostaniemy z jedynym czasem, którego jesteśmy świadomi, i którego doświadczamy- to chwila teraźniejsza. Obejmuje ona przeszłość złożoną z naszych WSPOMNIEŃ o WAS i przyszłość złożoną z OCZEKIWAŃ…

Zawsze w moim sercu!

Nie idź za mną, bo nie umiem prowadzić. Nie idź przede mną, bo mogę za Tobą nie nadążyć.

Idź po prostu obok mnie i bądź moim przyjacielem.

~ Albert Camus