Jeszcze wszystko będzie możliwe…

Człowiek musi cierpieć, bo inaczej nigdy nie nauczy się doceniać szczęścia.

Radość i cierpienie to dwie połówki tego samego jabłka.

~ Ewa Nowak „Wszystko, tylko nie mięta”

~Jolanta Haluch, Kruchość czasu

Myślę sobie że ta zima musi kiedyś minąć

Zazieleni się, urośnie kilka drzew

Niedojedzony chleb

w ustach zdąży się rozpłynąć,

a niedopity łyk

rozgrzeje jeszcze krew

Zimny poniedziałek

gorącą stanie się niedzielą.

To co nie pozmywane

samo zmyje się.

Nieśmiały dotąd głos

odezwie się jak dzwon w kościele,

a tego, czego mało,

Nie będzie wcale mniej...

Choć mało rozumiem,

a dzwony fałszywe,

coś mówi mi, że

jeszcze wszystko będzie możliwe.

Nim stanie się tak,

jak gdyby nigdy nic nie było.

Nim stanie się tak,

jak gdyby nigdy nic

~Tekst: Wojciech Waglewski, Brodka, Igo

Wszystko ma swój kres!

Choruję już 14 miesięcy, ale w każdym kolejnym dniu widzę jaśniejsze światełko w tunelu. Wszystkie moje problemy, odczucia ewoluują i zmieniają się w swoje dokładne przeciwieństwo. Nauczyłam się pokory, zdroworozsądkowego i uspokajającego podejścia do tego, co się dzieje. Będzie jak w piosence „Jeszcze wszystko będzie możliwe. Nim stanie się tak, jak gdyby nigdy nic nie było.”

Wiem, że nadejdzie czas, i z uśmiechem, ale i z czujnością podejdę do wszystkich zmian w moim życiu. Tych dobrych i tych mniej.

Siostrzyczko, zawsze w moim sercu …

Deszcz ...

Umarłych wieczność dotąd trwa, dokąd pamięcią się im płaci.

~Wisława Szymborska

~ Fausto Nazer [1]

Jak nie kochać jesieni, jej babiego lata,

Liści niesionych wiatrem, w rytm deszczu tańczących.

Ptaków, co przed podróżą na drzewach usiadły,

Czekając na swych braci, za morze lecących.

Jak nie kochać jesieni, jej barw purpurowych,

Szarych, żółtych, czerwonych, srebrnych, szczerozłotych.

Gdy białą mgłą otuli zachodzący księżyc,

Kojąc w twym słabym sercu, codzienne zgryzoty.

Jak nie kochać jesieni, smutnej, zatroskanej,

Pełnej tęsknoty za tym, co już nie powróci.

Chryzantemy pobieli, dla tych, których nie ma.

Szronem łąki maluje, ukoi, zasmuci.

Jak nie kochać jesieni, siostry listopada,

Tego, co królowanie blaskiem świec rozpocznie.

I w swoim majestacie uczy nas pokory.

Bez słowa na cmentarze wzywa nas corocznie.

~Tadeusz Wywrocki

Ale deszcz jest równie spektakularnym zjawiskiem natury. Tak jak w życiu łzy i śmiech przeplatają się ze słońcem i deszczem.

Październik i okres kolorowej eksplozji barw. Drzewa i krzewy przybierają czerwienie i cudnie złociste barwy. Chce się żyć! Można jeszcze beztrosko przyglądać się światu.

Danusiu, zawsze w moim siostrzanym sercu!

______________________

[1] Fausto Nazer urodził się w Venasca (CN) w 1966 roku, gdzie nadal mieszka, a od dziecka odczuwa już silną skłonność do rysunku i sztuki figuratywnej. Ta wielka satysfakcja, profesjonalna i ludzka, jest tylko pierwszą z długiej serii wystaw, na których był obecny nie tylko w mniej lub bardziej prowincjonalnych realiach Włoch (takich jak wystawa indywidualna w Genui), ale także za granicą. Począwszy od Londynu po Rzym, od Buenos Aires po Monte Carlo, od Palermo po Maltę, obrazy Nazera zdobyły kilka nagród i wypełniły oczy odwiedzających kolorami, ruchami, krajobrazami i deszczem.

Lęki ...

Niepokój jest cienkim strumieniem strachu przepływającym przez umysł. Jeśli zostanie zachęcony, przecina kanał, 

do którego odprowadzane są wszystkie inne myśli.

~Arthur Somers Roche

~David Walker

pytania które dotąd tworzyły

schron nad moją głową

stają się mimowolnym

wrogiem odpowiedzi

kostium lęku

w swym człowieczeństwie

daleki od realizmu

działa najbardziej

na moją percepcję

dopóki trwa

pulsuje przerażeniem

w ostrzu prawdy

na którą uszy wielu są zamknięte

~ Beata Rymanowicz

Pozbyć się negatywnych myśli i spojrzeć na życie z innej perspektywy. To cel na dzisiaj!

Lęki niosę w sobie każdego dnia i nieustannie zachowuję podwyższoną czujność. Może nawet bezwiednie szukam niebezpieczeństw i zagrożeń. Jednak jak mam zachować neutralność w obliczu faktycznych zagrożeń dla życia i zdrowia? 90 lenia moja Mama i ja chorująca od roku. Czuję się wyczerpana. Dobrze, że jest przy nas mój mąż i panuje nad tym wszystkim.

No cóż … Niepokój nie opróżnia jutra z jego smutków, lecz tylko opróżnia dzień dzisiejszy z jego siły. ~ Charles Spurgeon

Danusiu zawsze w moim sercu!

Przesilenie …

Niepowodzenie może być wyzwalające, ponieważ nie ma już nic do stracenia.

~Joan Borysenko

~Josh Adamski

1.

nie będę pustelnikiem wśród półek w dyskontach

na kwadrans przed zamknięciem galerii handlowej

Nomadem z wędrującym na oklep spojrzeniem

na okularach przeciwsłonecznych po trzeciej przecenie

pić shake’a zaglądając przez słomkę by dostrzec

światełko lub samotność na końcu tunelu

2.

przejęzyczam się jakbym jadł płatki na sucho

w poprzek ugryzł się w język próbując przekreślić

budował Wieżę Babel zwijając w rulonik

mam w buzi Atlantydę a potop jest śliną

na drogę nie zabieram ze sobą przystani

wypłynę na łzie – wpada do morza chusteczki

by w końcu wejść na wieżę kosmyka – przyczepił

się na bluzie i został rozbitkiem czułości

3.

wmawiam sobie że słońce jest pępkiem bez brzucha

kobiety noszą gotyk na rzęsach i tipsach

dlaczego wczesne ranki zajączek na ścianie

krwawią jasno zachodząc bez ciemnych wyjaśnień

to chciałbym wytłumaczyć wytłumić wśród tłumu

prowadzić operacją na otwartej tęczy

kabriolet jako armię przecież w kolcu róży

wybija źródło rwącej do bólu czułości.

~Patryk Nadolny

Znalazłam wiersz młodego poety Patryka Nadolnego, Przesilenie … Motyw przejścia, zmiany, określenia własnej pozycji w rzeczywistości. Trochę dziwny, ale w dziwnych czasach żyjemy. A życie naznaczone poczuciem straty pozwala w jakiś sposób oswajać obecność we współczesności …

Długo, bardzo długo oswajam żałobę, ale wierzę, że czemuś to służyło. Przez ten cały okres próbowałam dopasować kawałki rozbitego lustra do własnych wyobrażeń … ale tak się nie da, to jest trudne i mało prawdopodobne, by się udało bez strat złożyć cokolwiek. Może też trudno było mi zaakceptować fakt, że bliscy niekoniecznie są bliskimi!

Hmm, tworzymy różne światy, każdy ma prawo do własnego kawałka przestrzeni. To wiem, nie ma znaczenia, co ja myślę i czy z tym się zgadzam. Jednak zgadzać się nie muszę.

Ale pewnego dnia przyszła moja już ponad roczna choroba. Nastąpił czas przebudzenia, chyba w mojej głowie nie ma już wojny.

Trochę to trwało, zanim spotkałam się ze sobą!
Mimo wszystko zrobiło mi się smutno.

Danusiu, zawsze w moim sercu!

__________________________

Josh Adamski- fotograf z Tel Awiwu specjalizuje się w barwnej, surrealistycznej fotografii impresjonistycznej.

Niewinność...

Miłość to jedyna rzecz, która się mnoży, gdy ją dzielisz.

~ Antoine de Saint-Exupéry

~ Paula Jones

Jeśli chcesz, urządzimy nasz dom tak pięknie,

Że będziemy mieszkać w nim latem i zimą!

Będziemy patrzeć, jak wokół śnieg topnieje,

A pożółkłe drzewa na nowo się zielenią!

Harmonijne dni i szczęśliwe pory roku

Przejdą na jasną stronę na swej drodze,

Jak te piękne dzieci z wesołego zespołu,

Splecione w grze i trzymające się za ręce.

Przed naszym oknem posadzę różę,

Aby chrzcić dzień jej zapachem i rosą;

Dziecko prowadzi stado bydła posłuszne,

Kładąc na polach jego szczerość naiwną.

Słońce frywolne i księżyc zamyślony

Wokół gładkich pni topoli się owijają,

Zastanawia nas stan ich duszy zmęczony

Który od jasnych dni i wieczorów uzależniają.

Serca nasze tak proste i łatwowierne do otwarcia

Sprawiają, że duchy uroczych bajkowych opowieści

W duszach starych zegarów powracają do życia,

Razem z powietrzem tajemnym, pełnym uprzejmości.

W zimowe wieczory, by lepiej poczuć ciepło ognia,

Postaramy się też oboje pomarznąć troszkę,

W duszach zatańczą nam wtedy wielkie światła

W blasku ich drewna, które wyda nam się radosne.

Poruszeni słodyczą, którą wiosna przynosi,

W kwietniu będziemy niepokojeni snami,

A miłość czule zagra do naszych drzwi,

I będzie liczyć dni białymi kamykami...

~Anna de Noailles

~tłum. Ryszard Mierzejewski

Zwyczajność jakże ona jest niezwykła w cudnych słowach wiersza Niewinność!

„Jeśli chcesz, urządzimy nasz dom tak pięknie,

Że będziemy mieszkać w nim latem i zimą!

Będziemy patrzeć, jak wokół śnieg topnieje,

A pożółkłe drzewa na nowo się zielenią!”.

Piękna miłość, która nie przemija. Zmieniają się pory roku i pory dnia, ale uczucie dwojga ludzi będzie wieczne. Bez miłości życie staje się ubogie, niepełne, smutne.

Jestem szczęściarą!

Miłość daje mi poczucie bezpieczeństwa i akceptacji. Kiedy jestem kochana i kocham innych, czuję się ważna i doceniana.

Czy tego chciałabym?...

Człowiek wie, że to miłość, kiedy chce przebywać z druga osobą i czuje, że ta druga osoba chce tego samego.

~ Nicholas Sparks

~Jennifer Delgado

Czy tego chciałabym? Nie wiem.

Kocham cię na tak wiele sposobów.

Możesz je sprawdzać i wybierać, bowiem

Jestem dla ciebie matką czułych pokarmów.

Każdego dnia poprzez duszę i ciało

Wyrzekałam się jakichś nadziei,

A jednak wciąż trzymam się mocno

Mojej ukochanej elokwencji.

Tego instynktu, który mnie unosi,

Pełnego miłości twego przygnębienia;

- A kiedy twoje piękne ciało śni,

Chciałabym mówić do twojego serca...

~ Anna de Noailles

~łum. Ryszard Mierzejewski

Tak, kocham Cię na tak wiele sposobów i trwa to nieustannie już 48 lat. Jestem dumna i szczęśliwa, że mam cudownego męża, przyjaciela na dobre i na złe. Niech to kochanie trwa każdego dnia … Była to miłość od pierwszego wejrzenia, od ostatniego wejrzenia, od każdego, wszelkiego wejrzenia. – Vladimir Nabokov

Szczęście …

Tęsknota jest pokutą za przeżyte kiedyś szczęście.

~Manuela Gretkowska, Trans

~Loui Jover

Chcę spać,

wiatr mnie kołysze

I tęsknota śpiewa mi do odpoczynku.

Chcę płakać.

Same

kwiaty Łzy szepczą do mnie.

Zobacz liście:

Mrugają na wietrze

I udają przede mną sny.

Tak i później -

Śmieje się tam, gdzie dziecko

I gdzieś ma nadzieję na gola.

Mam tęsknotę

za szczęściem?

Po szczęściu.

Chcę zapytać:

czy to nigdy nie wróci

~Rose Ausländer

Bo czymże jest szczęście?

No cóż, to tylko ta chwila co trwa. Ulotna i łatwo nam się wymyka. Niestety, ostatnio wiele takich chwil przegapiłam. Brakuje mi do szczęścia zdrowia, siły, by pokonać trudy dnia codziennego. Pragnę satysfakcji z życia… i „Po szczęściu. Chcę zapytać: czy to nigdy nie wróci”.

Danusiu, zawsze w moim sercu!

Odgłosy i kryształ …

Ludzie są jak morze, czasem łagodni i przyjaźni, czasem burzliwi i zdradliwi.

Przede wszystkim to jednak tylko woda.

Albert Einstein

~fot. Mike'a Hollmana

Z wydm coś woła.

Czyjaś dusza

szuka swej postaci.

Perła wyjęta

z zaginionej muszelki

czy błądzący wśród skał

głos zakochanego.

Kto rozpozna wołanie?

Gdzie przywołująca przestrzeń

wyrzeźbić może bogatsze kształy?

Chodź – wydmy są dzisiaj

dźwięczne i przeźroczyste:

wybrzeże z odgłosów i kryształu.

Rose Ausländer

przełożyła Maria Krysztofiak

Dążę do spokoju, przewidywalności, a w przytłaczającej przestrzeni szukam obszaru zamkniętego. Mojego miejsca schronienia, bezpiecznego, w którym odradzają się tylko dobre wspomnienia. Bo tylko cisza i spokój są w stanie ukoić moje głęboko tkwiące bolesne wspomnienia.

Danusiu, zawsze w moim sercu!

Noc VI …

Jeden dzień na raz – to wystarczy. Nie oglądaj się za siebie i nie martw się przeszłością, ponieważ jej już nie ma.

I nie niepokój się o przyszłość, bo ta jeszcze nie nadeszła.

Żyj teraźniejszością i rób to tak pięknie, by była warta wspominania.

~Ida Scott Taylor

~Loui Jover

Sekundy kapią

w nocną pustkę

Bezsennie śnisz

legendę

o księżycu i gwiazdach

Czas

przecieka twoja myśl:

gdzie są ci

których już nie ma

Gdzie jestem

pytasz czarne lustro

lecz ono cię nie widzi

Widzisz jego noc

słyszysz tylko

swój wystraszony oddech

~Rose Ausländer

~tłum. Ryszard Wojnakowski

Sekundy nieubłaganie przepływają przez palce; Czas przecieka moja myśl: gdzie są ci których już nie ma? Gdzie w tym wszystkim jestem ja? Kolejna bezsenna noc i słyszę tylko swój wystraszony oddech.

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

Mój oddech …

W młodości szukamy wierzchołków, na starość – korzeni

~ Fuchs Marierose

~Tomas Hammar

W moich głębokich snach

ziemia płacze

krwią

Gwiazdy uśmiechają się

do moich oczu

Przychodzą ludzie

z wielobarwnymi pytaniami

Idźcie do Sokratesa

odpowiadam

Przeszłość

mnie wymyśliła

ja odziedziczyłam

przyszłość

Mój oddech nazywa się

TERAZ

~Rose Ausländer

~tłum. Ryszard Wojnakowski

Czy kroczę drogą moich przodków? Tak i nie.
Tak, odziedziczyłam przyszłość, a mój oddech nazywa się TERAZ.
Niewątpliwie jestem jaka jestem po moich antenatach. Podzielam te same wartości, bo geny przodków z wiekiem odradzają się we mnie. Doceniam ich postawy, wybory i tym kim byli w życiu - dobrymi i prawymi ludźmi.

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

Wszystko płynie …

My najbardziej lubimy to, co zmienne i kapryśne, nieoczekiwane i dziwne: brzeg morza, który jest trochę lądem i trochę wodą,

zachód słońca, który jest trochę ciemnością i trochę światłem, i wiosnę, która jest trochę chłodem i trochę ciepłem.

~Tove Jansson

~ Introduzir imagem natura

Także mury nabrzeża

Są rzeką

Dom na wzgórzu jest niczym innym

Jak mętną wodą

Dziewczyna w oknie

Jest jedną z wielu fal

Jej śmiech lustrzanym światłem

Jej serce rybą

Mimo to rzuć swój pierścień

I tutaj są bogowie

~Erich Fried

~ tłum. Leopold Lewin

Wszystko płynie, nic dwa razy się nie zdarza, dwa razy do tej samej rzeki nie wejdziesz, bo to drugie wejście nigdy nie jest takie jak za pierwszym razem. Wszystko się zmienia, jest inne i nic nie trwa wiecznie.

Nawet kiedyś przeminą trudne chwile, nawet te, wobec których jestem bezsilna. I niech tak będzie, życie płynie jak rzeka, a ja wraz z nią. Już szkoda czasu na stagnację, oglądanie się wstecz.

Zapewne będę czasem wracać do przeszłości, czy robić podsumowania. Wówczas znajdę punkt odniesienia i będę mogła stwierdzić, czy moje życie stanowi wartość dodaną. Przecież wszystko, czego doświadczyłam w życiu, otworzyło mi drogę do poznania siebie, własnych możliwości, uzyskania wewnętrznego spokoju.

Niech trwa jak najdłużej duchowe uzdrowienie i niech bieg mojego życia już nie wyrywa mi serca z bólu i tęsknoty. Móc w spokoju, rozważnie podejść do ewentualnych kryzysów burzących mój stabilny świat. Tylko tyle, a może aż tyle …?!

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

Ta jedna sztuka...

To, co kochamy i tracimy, jest zawsze naszą częścią.

~Helen Keller

~César.Gutiérrez

W sztuce tracenia nie jest trudno dojść do wprawy;

tak wiele rzeczy budzi w nas zaraz przeczucie

straty, że kiedy się je traci - nie ma sprawy.

Trać co dzień coś nowego. Przyjmuj bez obawy

straconą szansę, upływ chwil, zgubione klucze.

W sztuce tracenia nie jest trudno dojść do wprawy.

Trać rozleglej, trać szybciej, ćwicz - wejdzie ci w nawyk

utrata miejsc, nazw, schronień, dokąd chciałeś uciec

lub chociażby się wybrać. Praktykuj te sprawy.

Przepadł mi gdzieś zegarek po matce. Jaskrawy

blask dawnych domów? Dzisiaj - blady cień, ukłucie

w sercu. W sztuce tracenia łatwo dojść do wprawy.

Straciłam dwa najdroższe miasta - ba, dzierżawy

ogromniejsze: dwie rzeki, kontynent. Nie wrócę

do nich już nigdy, ale trudno. Nie ma sprawy.

Nawet gdy stracę ciebie (ten gest, śmiech chropawy,

który kocham), nie będzie w tym kłamstwa. Tak, w sztuce

tracenia nie jest wcale trudno dojść do wprawy;

tak, straty to nie takie znów (Pisz!) straszne sprawy.

~Elizabeth Bishop

~przekład Stanisław Barańczak

Problem straty i godzenia się z nią. Wiersz obrazuje, jak łatwo, z pozoru, pogodzić się ze stratą, jednocześnie ukazując, jak trudna jest to umiejętność.

Z wiekiem, coraz trudniej godzę się z poczuciem straty. Czuję wówczas na plecach oddech starości. Uciekające słowa, co to ja chciałam powiedzieć, brak ochoty zmierzenia się z trudami dnia codziennego. Z tym nie można się pogodzić, nie zauważać i/lub udawać, że nic się nie stało. Nie mówiąc o stracie kochanej osoby. Zadany cios po stracie Siostry podciął mi skrzydła. Nie jestem w stanie wstać, wyprostować się i iść dalej, wciąż nie mogę się z tym pogodzić. Ból straty jest ze mną każdego dnia …

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

Zachować siebie…

Ty sam jesteś wystarczający. Nie masz nikomu nic do udowodnienia.

~ Maya Angelou

~ George RedHawk

Chcę być sobą

nikim więcej ani mniej.

Każdy człowiek

nakleja na bliźniego

swą własną etykietkę

według własnych grzechów

według własnej tępoty.

Rozpustnicy

rozpustę widzą.

Kłamcy

doszukują się kłamstwa.

Chytrzy

boją się spotkać

chytrość groźniejszą od własnej.

Nie umie człowiek

pojąć

niepodobnych do siebie.

Określa go

kształt jego własnych myśli.

~Janina Brzostowska

I tego się kurczowo trzymam- już nie mam nikomu nic do udowodnienia. Czuję się komfortowo, bo jestem wystarczająco dobra … To przecież moje zakodowane programy neuronowe powodują proces podejmowania decyzji, miłości, pragnień, lęków i aspiracji.

Nie walczę i nie muszę obwiniać się za własne ułomności. Nie muszę też przed nikim tłumaczyć się z chwil słabości, czy błędów. Jestem sobą, tu i teraz.

Jest dobrze Siostrzyczko …

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

Mój anioł jest, jak ja, …

Wierzę, że jesteśmy wolni, w pewnych granicach, ale jestem przekonany, że istnieje niewidzialna ręka,

przewodnik anioła, który jakoś jak zanurzone śmigło popycha nas do przodu. 

~ Rabindranath Tagore

~Anne Neilson

gdy jestem smutna

w jego oku kręci się łza,

a kiedy się śmieję,

to jego anielska twarz promienieje,

jest w nim wiele współczucia i miłości

i nigdy nie drwi z moich słabości.

Jego skrzydła chronią mnie,

jak matka swe ukochane dziecię

i stara się mnie prowadzić,

bym właściwą droga kroczyła,

a nie w ciemnościach błądziła.

Mój anioł jest taki, jak ja

choć nigdy go nie widziałam,

to każdą chwilę razem spędzamy,

bez słów się porozumiewamy

i nigdy nie opuści mnie nawet,

gdy będzie bardzo źle

zostanie ze mną do końca,

bo walka o mą duszę jest nieustająca.

Mój anioł jest taki, jak ja

z wyjątkiem różnicy tej,

że ja grzeszę, a on nie,

a kiedy się go pytam,

co jest po drugiej stronie,

to szeptem mówi mi, że dowiem się

w odpowiedniej chwili,

gdy spotkamy się twarzą w twarz,

wówczas pokaże mi swój świat.

~ www [1]

Nie uważam się za osobę religijną, ale w domu otoczona jestem różnorodnymi figurkami Aniołów. Zaczęło się niewinnie, od pięknej figurki ręcznego rzemiosła. Dostałam ją od mojego mentora systemów zarządzania jakością. Ogromny projekt, zakończony niebywałym sukcesem Zauroczona tym faktem, zaczęłam z moich wojaży przywozić kolejne i kolejne skrzydlate cuda. Czuję się dobrze w otoczeniu anielskich figurek, i chyba żyje się po prostu łatwiej, gdy mam poczucie, że ktoś spoza świata materialnego się mną opiekuje. Może psychicznie wcale nie jestem taka twarda jak mogłoby się wydawać?

Mam pragnienie, by mój Anioł przyszedł mi z pomocą i bym powróciła do zdrowia. I oczywiście nie jestem skora do poznania Jego świata. Jeszcze długo NIE.

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

_______________________________

[1] Wiersz znaleziony na www.zapytaj.onet.pl

Kreator rzeczywistości …

Najsamotniejszy moment w czyimś życiu to ten, kiedy ta osoba patrzy, jak cały jej świat się rozpada, 

a jedyne, co może zrobić, to wpatrywać się w pustkę.

~ F. Scott Fitzgerald

~FREEP!K_Soledad

Gdy się jest samotnym

tęskni się, aby być we dwoje

ale gdy się jest we dwoje

jest się zawsze w troje:

ten trzeci to ów samotny

który nadal jest samotny

~Maria Wine

~Tłum. Zygmunt Łanowski

Zdaję sobie sprawę, że to ja sama jestem odpowiedzialna za to, że w dalszym ciągu odczuwam samotność, nikt inny. Hmm... wszystko zmienia się tak szybko, co chwilę trzeba żegnać się z okruchami życia.

Mentalnie i emocjonalnie trzymam się swojego bólu, i zamykam się przed otoczeniem. Mój świat się skurczył, przy mnie jest tylko mój mąż. Jestem kochana i mogę liczyć na wsparcie i pomoc w trudnych chwilach. Jurek to udowadniał każdego dnia podczas mojej długiej, półrocznej choroby.

Jak mantrę będę powtarzała: teraz już musi być dobrze ...

I będę czuła dreszcz przepływu pozytywnych emocji pomiędzy mną a najdroższą mi istotą, a może otworzę się również na innych?

Niech już będzie pozytywny przełom… Przecież to ja jestem kreatorem własnej rzeczywistości.

Siostrzyczko, proszę o wsparcie, siły …

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

Siostry ...

Obie siostry łączyło to, że ich wrogiem był świat. Jedna się przed nim barykadowała, zachowywała stałą czujność

 i za każdym razem kiedy to było możliwe, próbowała się od niego odsunąć. 

Druga chciała tego wroga podejść, oszukać, prześlizgnąć mu się między palcami jak salamandra.

~ Elisabeth Herrmann

~Andre Kohn

Miałam kiedyś siostrę, dziecko złote.

Zniknęła mi w miejskim tłumie.

Kiedy widzę wśród czarnych świerków

młodą brzozę, która potrząsa złotymi lokami,

przypominam sobie swoją siostrę.

Stoi między drzewami z szeroko otwartymi oczami,

z bijącym sercem,

wyciąga do mnie ramiona.

Siostro, moja siostro, dokąd cię wyprowadzili?

O jakich zmysłowych marzeniach śnisz

w swoim zmęczonym łożu?

Dziecko odwagi, dziecko szczęścia

czekamy razem

na baśniowy dzień.

~ Edith Södergran

Cudnie się czyta słowa o wielkim duchowym związku między siostrami "Siostro, moja siostro, dokąd cię wyprowadzili? O jakich zmysłowych marzeniach śnisz w swoim zmęczonym łożu? Dziecko odwagi, dziecko szczęścia.".

Głęboko we mnie są zachowane wspomnienia I chociaż serce Twoje daleko. Tak samo mocno zawsze kochane. Rozumiałyśmy się bez słów! Wyczuwałyśmy siebie i zawsze, gdy była taka potrzeba, byłyśmy blisko- na pogodę i niepogodę … Siostry już nie mam!

Siostrzyczko, Urodzinowe światełka pamięci [*].

Rok po roku - 14 Rocznica...

Rok po roku

Miesiąc po miesiącu

Dzień po dniu

Myśl po myśli …

~ HK 17 lutego 2025

~ HK 17 lutego 2025

Czas na mnie

czas nagli

Co ze sobą zabrać

na tamten brzeg

nic

więc to już wszystko mamo

Tak synku

to już wszystko

a więc to tylko tyle

tylko tyle

więc to jest całe życie

tak całe życie

~Tadeusz Różewicz

To wspaniały wiersz. Każde zdanie, słowo zostało oczyszczone z fałszywych upiększeń, by mogło mówić to, co chce powiedzieć - życie zostało ostatecznie odarte ze złudzeń…

Siłą jest moja siostrzana miłość. Nie umarłaś Danusiu – żyjesz w moich słowach, myślach, wspomnieniach. Bo są chwile, których się nie zapomina, są miejsca i wydarzenia, do których się wraca myślami tysiące razy, i w kółko, i w kółko.

Jesteś z nami każdego dnia. Nam ocierającym łzy wciąż tak trudno pogodzić się z Twoim fizycznym odejściem … I jak zawsze pomodlę się jak drzewo, jak trawa, jak morze za tych którzy mają piękne wnętrza, i czyste serca.

To już czternaście długich lat ! Dla świata byłaś tylko cząstką, dla Nas całym światem ~Św. Jan ... Wszyscy do Ciebie Danusiu się zbliżamy… !

Rocznicowe światełka naszej bezgranicznej miłości i pamięci [*]

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

Wszystko …

Nie zmieniło się nic oprócz mojego nastawienia. Dlatego zmieniło się wszystko.

~Anthony de Mello

~ David Walker

bez cie­bie jak

bez uśmie­chu

nie­bo po­chmur­nie­je

słoń­ce

wsta­je tak wol­no

prze­cie­ra oczy

za­spa­ny­mi dłoń­mi

dzień -

szep­tem

mo­dlę się do uśpio­ne­go nie­ba

o zwy­kły chleb mi­ło­ści

~ Halina Poświatowska

Niebo pochmurnieje, słońce wstaje powoli, wszystko wydaje się smutniejsze bez Ciebie Siostrzyczko. Nie mam uśmiechu na twarzy i nic nie jest w stanie pomalować ten świat w optymistycznych barwach. Wiele rzeczy straciło sens i jest tak beznadziejnie smutno… Przewróciłam z Jurkiem do góry nogami całe swoje dobre życie, a Ty Danusiu odeszłaś…, i wszystko się zmieniło, dotychczasowy porządek gwałtownie przyjął inny, smutny obrót.

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

A może …

To możliwość spełnienia marzeń sprawia, że życie jest tak fascynujące.

~Paolo Coelho

~George Redhawk

A może by tak razem

wyruszyć w podróż

pełną przygód, niespodzianek?

A może by tak spotkać

Siebie, Ciebie, Innych

na dróg życia zakręcie?

A może by tak życia

cząstkę oddać bez wahania

miłości obok przytulonej?

A może sens istnienia

odnaleźć tuż obok,

w niewinnym spojrzeniu?

A może by tak w Nas

spotkać przyjaciół

w sercu porami roku wypełnionym?

A może splątać niewinność dotyku

z uniesieniem miłości,

dać nadzieję nowemu życiu?

A może..

~Amelia Krawczyk-Bocian

Wiersz Amelii Krawczyk – Bocian, to są moje marzenia w 2025 roku, i całkiem realne do spełnienia. Pod koniec roku napiszę Siostrzyczko, na ile byłam skuteczna.

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

Cisza …

Tam, gdzie nie jesteśmy silni, mamy być mądrzy

~ks. Krzysztof Grzywocz

~Pikista.com

 

Przyjdź ciszo

urodzajny deszczu

napełnij uszy milczeniem

swych ogromnych basetli

rozpluskaj swoje lutnie

skrzypce dudy tambury

połącz strunami

niebo z ziemią

niech stanie się tak cicho

jakby śnieg spadł przed świtem

tak cicho by w tej ciszy

słychać było szept zmarłych

Zstąp ciszo gołębico

przedrzyj się białym piórem

przez obręcz żelazną huku

wokół wrzącej planety

spadnij rosą na wargi

oczyść z wszelkiego zgiełku

daj się połknąć jak hostia

ucisz nas do głębi

~ Anna Kamieńska

Tak sobie myślę, że do CISZY trzeba dojrzeć …

Wszyscy chcą wyrzucać z siebie słowa, słowa, słowa … nic nie wnoszące, nie oddające prawdy o świecie, rzeczywistości. Każdy chce mówić, nikt nie chce słuchać! W stale zmieniającym się, burzliwym otoczeniu znaczenie ciszy nigdy nie było większe ani mniej zrozumiałe.

Danusiu, otworzyłam się na ciszę, na spokój i usłyszałam własne myśli, uporządkowałam chaos. Chcę być szczera wobec siebie, własnych wartości.

Tylko w przestrzeni i moim ogródku mogą zaistnieć te cudowne chwile milczenia, cichego bezruchu. Jestem sama ze sobą i dla siebie. Cichnę w sobie, a miłość jest we mnie i wokół mnie. Nie chcę żyć w lęku, chcę czuć, że żyję TU i TERAZ …

Tak więc Danusiu szkicuję to swoje życie, tak jak je widzę i nie martwię się tym, że inni nie widzą tego co ja.

Nieustannie szukam ciszy w sobie, by poczucie pokoju było ze mną w każdej sytuacji. Tego życzę sobie, Jurkowi, Mamie, i moim bliskim w 2025 roku …

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!