Kochać i tracić...

~Christian Schloe

Kochać i tracić, pragnąc i żałować,

Padać boleśnie i znów się podnosić,

Krzyczeć tęsknocie „precz!” i błagać „prowadź!”

Oto jest życie: nic, a jakże dosyć...

Zbiegać za jednym klejnotem pustynie,

Iść w toń za perłą o cudu urodzie,

Ażeby po nas zostały jedynie

Ślady na piasku i kręgi na wodzie.

~Leopold Staff

Oj doświadczyłam w swoim życiu miłości, prawdziwej, cudownie szlachetnej. To najpiękniejsze uczucie, które wciąż trwa. Jednak wiem, że gdy mnie już nie będzie, nie pozostanie żaden trwały znak, wszystko to bowiem rozmyje i rozpłynie się jak "Ślady na piasku i kręgi na wodzie".

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

Filozofia wolności …

To nasza wewnętrzna wolność, której nikt nam nie jest w stanie odebrać,

 nadaje życiu sens i znaczenie.

~ Victor Frankl

~Ekaterina Zagustina

Nie mogę mówić o wolności,

kiedy drepcze w miejscu,

kiedy muszę wyrzekać się radości,

kiedy siedzę w pokoju niczym w więzieniu,

kiedy gorzko płacze

pętana łańcuchami bólu i samotności.

Tu, w moim miejscu, grasują obojętni ludzie,

egoiści poniewierający ciało i duszę,

spychając mój świat w odmęty i przepaść.

Skrzydła mam związane i nadłamane,

marzenia pokryte warstwą kurzu

spoczywają na dnie zamkniętej szuflady.

Nie mogę mówić o wolności,

kiedy łamane są prawa ludzi,

kiedy brat zabija brata,

kiedy jesteśmy obojętni na biedę,

kiedy widzę cierpienie i głód dzieci

i jestem bezsilna, nie mogąc nic zrobić.

Więc nie będę mówić o wolności.

~ilona86, Wewnętrzny monolog

Ten wiersz to nadzieja! Widać, młode pokolenie potrafi zatrzymać się i trafnie ocenić zachodzące zjawiska. Nie można się poddawać, nie można wszystkiego skwitować, że nie mamy żadnego wpływu na otaczającą rzeczywistość.

Mamy!

Cieszy mnie, że coraz częściej młodzi nie godzą się z meblowaniem im świata wg scenariuszy ludzi chorych na władzę.

Niestety to młodym przyszło walczyć o swoje miejsce na ziemi o szczęście, spokój i bezpieczeństwo jutra.

Warto przypomnieć sobie z własnej młodości jak to jest trzymać los w swoich rękach. Będąc Tu i Teraz możemy zrobić wszystko, co tylko zapragniemy. Wystarczy impuls, delikatny podmuch, i jesteśmy gotowi do działania. Cudownie poczuć, że wszystko zależy ode mnie!

Dzisiaj jestem tylko krytycznie nastawionym obserwatorem i nie dam się porwać w przestworza, i już nie będę nosiła opornika [1] …

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

---

[1] Opornik w klapie - w latach osiemdziesiątych symbol sprzeciwu społecznego. Wpięty w klapę objawiał innym, że mamy do czynienia z człowiekiem opierającym się ówczesnej władzy.

We wzajemnym świetle …

~Pia Erlandsson

Nie wiem, co mnie tu przyniosło,

Z miejsca, w którym mnie prawie nie było,

I do którego najpewniej nie wrócę.

Poginęły twarze, i nie ma już miejsc,

W których mógłbym przystanąć,

A przystanąwszy, nie mieć im tego za złe.

Niektóre twarze zostawiły ślad,

I ja też – kto wie? - rzuciłem na nie

Jakiś czar, wywarłem jakiś urok,

Żeby los im sprzyjał.

Trudno jednak zgadnąć,

Jak wpływamy na siebie,

Kiedy i na jakiej zasadzie.

Mijamy się, a lśniąc krótko we wzajemnym świetle,

Pokrzepiamy się myślą, że droga jest słuszna.

~ Brian Patten

~tłum. Jerzy Jarniewicz

Wszystko, co najlepsze daliśmy sobie. W magiczny sposób przekazywaliśmy swoją pewność, siłę i dar argumentowania. Czuliśmy i wiedzieliśmy, że tą drogą chcemy podążać, bo wszystko razem okraszone było ogromną miłością, empatią. Nie baliśmy się wzajemnej bliskości, nie tworzyliśmy tajemnic, zbędnych barier…

No cóż, potrafimy brać i dawać. W tak bezpiecznym związku chce się iść dalej przez życie.

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

Przebudzenie…

Wspólne życie to wspólny dom, wspólne zakupy, wspólne marzenia, ale przecież także i to...

mój domowy pantofel pod jego tapczanem.

 Niby prozaiczna rzecz, a przecież zamyka się tu cała poezja

~Krystyna Siesicka

~liane

Życie nabiera innych odcieni –

drżące, drżące słucha tego i milczy,

kiedy jak blask od bajkowego kamienia w Wetter

myśl o tobie z głębin

unosi cały rozżarzony świat.

Na nowo obudzona widzę rzeczywistość,

gdzie przykry sen przed chwilą na mnie ciążył.

Powietrze jest żywe, życiem oddycham,

życiem od ciebie, od ciebie.

~ Karin Boye

~tłum. Ryszard Mierzejewski

Coraz trudniej żyje się parom. Nie szukają wspólnej płaszczyzny porozumienia. Tak łatwo rezygnują z siebie.

Cieszę się, że będąc tyle lat w szczęśliwym związku i przechodząc wszystkie etapy mogę stwierdzić, że jesteśmy w najlepszym jego okresie. Jesteśmy przyjaciółmi i patrzymy na siebie realistycznie. Wciąż dbamy o szczegóły by zachwycać, zaskakiwać i być atrakcyjnym intelektualnie, fizycznie. Ważne jest MY, a nie ja. Patrzymy w jednym kierunku … i wspólnie życiem oddychamy!

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

Prośba o ciszę …

Cisza pozwala nasłuchiwać tego tajemniczego głosu, który mówi w nas dla przemiany naszego życia.

~Dag Hammarskjold

~ Alessio Andreani

Przyjdź ciszo

urodzajny deszczu

napełnij uszy milczeniem

swych ogromnych basetli

rozpluskuj swoje lutnie

skrzypce dudy tambury

połącz strunami

niebo z ziemią

niech stanie się tak cicho

jakby śnieg spadł przed świtem

tak cicho by w tej ciszy

słychać było szept zmarłych

Zstąp ciszo gołębico

przedrzyj się białym piórem

przez obręcz żelazną huku

wokół wrzącej planety

spadnij rosą na wargi

oczyść z wszelkiego zgiełku

daj się połknąć jak hostia

ucisz nas do głębi

~ Anna Kamieńska

Jestem tylko cząstką wiecznie żywej natury. Nie ma wokół mnie tłumu ludzi, gadających głów. Jest za to cisza, której doświadczam każdego dnia. Może w ten sposób, podświadomie, szukam kontaktu z moimi bliskimi po drugiej stronie …?

Mieć ciszę w sobie to mieć wgląd do własnego serca, własnych myśli, spokoju- cichego bezruchu… Kocham ten niepowtarzalny, pozazmysłowy stan! Pragnę, by poczucie pokoju było ze mną w każdej sytuacji.


Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

Letni dzień …

~Dorina Costras

Kto stworzył świat?

Kto stworzył łabędzia i czarnego niedźwiedzia?

Kto stworzył pasikonika?

To znaczy, tego tutaj pasikonika —

tego, który właśnie wyskoczył z trawy,

tego, który je cukier z mojej dłoni,

który rusza żuchwą do przodu i do tyłu zamiast w górę i w dół,

który rozgląda się ogromnymi oczami.

Teraz podnosi swoje blade ramiona i starannie myje swoją twarz.

Teraz otwiera skrzydełka i szybuje w powietrzu.

Nie wiem dokładnie czym jest modlitwa.

Wiem jednak jak uważnie patrzeć, jak położyć się

w trawie, jak ukląc na łące,

jak próżnować i zapaść w błogostan, jak spacerować po polach,

na czym właśnie zeszła mi większość dnia.

Powiedz mi, co innego miałam do roboty?

Czyż nie jest tak, że wszystko umiera w końcu i zbyt szybko?

Powiedz mi, co zamierzasz zrobić

z twoim własnym, jedynym, szalonym i bezcennym życiem?

~Mary Oliver

Tłum.~ Janusz Solarz

To kolejny wiersz Mary Oliver, który poświęcony jest przyrodzie. Proste słowa, a tak dobitnie trafiają w czułe struny mojej duszy. Obcowanie z przyrodą to nieustający zachwyt, radość, prawdziwość życia. Czerpię z niej siłę! Szkoda, że każdego dnia ubywa nam tego dobrostanu!

Pewien krytyk w Harvard Review tak pisał o jej wierszach: „Poezja Mary Oliver to doskonałe antidotum na przerost cywilizacji. To jest poetka mądra i szczodra, a jej wiersze pomagają nam spojrzeć intymnie i z bliska na świat, który nie jest naszym dziełem, ale którego tajemnice jesteśmy w stanie zniszczyć.”

Trudno się z tą opinią nie zgodzić – człowiek jest niestety szkodnikiem, potrafi nawet podciąć gałąź na której siedzi.

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

Tak wiele inspiracji jest w naturze…

Zarys kamienia jest okrągły, nie ma końca i początku; podobnie moc kamienia jest nieskończona.

Kamień jest doskonały w swym rodzaju i jest wytworem natury, nie został ukształtowany przez żadne sztuczne siły. 

Nie jest piękny, ale jego struktura jest solidna […].

Ścigany przez Niedźwiedzia

1843-1915, Siuks Santee-Yanktonai

~własna interpretacja lebens art. stone carin water square

Kamyk jest stworzeniem

doskonałym

równy samemu sobie

pilnujący swych granic

wypełniony dokładnie

kamiennym sensem

o zapachu który niczego nie przypomina

niczego nie płoszy nie budzi pożądania

jego zapał i chód

są słuszne i pełne godności

czuję ciężki wyrzut

kiedy go trzymam w dłoni

i ciało jego szlachetne

przenika fałszywe ciepło

– Kamyki nie dają się oswoić

do końca będą na nas patrzeć

okiem spokojnym bardzo jasnym

~Zbigniew Herbert

Oto niezwykłość przyrody, niemy świadek historii Ziemi. Kim my jesteśmy ze swoim przeciekającym przez palce życiem, usiłującymi chwytać okruchy dnia?

Kamień i stojący przed nim człowiek – stworzenia doskonałe? Co mają ze sobą wspólnego? A mają, na każdego działa nieubłagany czas. Wiatr, słońce, deszcz i temperatura będą coraz bardziej wygładzać i niszczyć kamień, a jego atomy wrócą do obiegu. I człowiek pewnego dnia straci kontrolę nad swoimi atomami, i one też wrócą do obiegu.

Jesteśmy naznaczeni tym dążeniem do wieczności. Wierzymy, że pewnego dnia przejdziemy do innego świata. Zostaniemy wciągnięci przez portal, przejdziemy przez gwiezdne wrota; do innego, lepszego, bardziej sprawiedliwego i szczęśliwego świata. Tam spotkamy kochane osoby, a tym, którzy nas skrzywdzili – wybaczymy. A może to wszystko kłamstwo? Nie opadnie kurtyna, nie ujrzymy pięknego widoku zalanego silnym jasnym światłem? Może nasze życie, to kolejna warstwa osadowa, całkiem jak w morzu z okresu Kredy ery mezozoicznej?

Kamienie pozostaną na kolejne tysiąclecia, a człowiek?

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!