A mogłoby być tak pięknie!

Wpatrz się głęboko, głęboko w przyrodę, a wtedy wszystko lepiej zrozumiesz

~Albert Einstein

fot: http://hugalde.flavors.me/

Odpoczywać

jak przydrożny kamień

od wieków nie poruszony.

Jak nadmorski piasek

na brzegu,

do którego dawno nikt

nie przybił.

Jak jedyne drzewo

na bezdrożach

ciemnego torfowiska.

Za wiele zamieszania

wznosi człowiek

w milczenie

ziemi.

~Janina Brzostowska

Nasza planeta potrafi zaskakiwać cudnymi, nieprawdopodobnymi zjawiskami. Na zdjęciu zjawisko chmur soczewkowatych[1].

Tylko dlaczego nie potrafimy tego docenić i z taką zajadłością niszczymy wszystko, co stanie nam na drodze?

Zanieczyszczone morza, oceany, rzeki. W ogromnych męczarniach giną zwierzęta, ptaki, ryby. Poziom zanieczyszczenia niektórych rzek jest tak ogromny, że już wydzielają trujące gazy. Plastikowe śmieci wciąż mają się dobrze, a nasza edukacja jest znikoma. Wielu z nas nie ma pojęcia o konieczności ochrony naszego środowiska. Wypalanie i wycinanie bez opamiętania drzew pod kolejne uprawy i/lub pod pseudo deweloperkę. Oddychamy trucizną, palimy w piecach byle czym, ale za to mamy po kilka samochodów.

Przykłady można mnożyć. Dokąd zmierzamy? Co zostawimy kolejnym pokoleniom?

Powinniśmy mieć świadomość tego, że nasza ZŁA, NIEODPOWIEDZIALNA działalność zmienia planetę, na której żyjemy. Serce pęka! A mogłoby być tak pięknie ...

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

_______________________________

[1] Chmury soczewkowate, technicznie zwane altocumulus lenticularis, są nieruchomymi chmurami w kształcie soczewek, które tworzą się na dużych wysokościach i zazwyczaj ułożone są pod kątem prostym do kierunku wiatru. Chmury soczewkowate były mylnie brane za UFO (lub „wizualną osłonę” dla UFO), ponieważ mają charakterystyczny wygląd soczewki i gładki kształt spodka.

Ciemne godziny …

Nie stajemy się oświeceni wyobrażając sobie światło, lecz wnosząc świadomość do ciemności.

~ Carl Gustav Jung

~Jimmy Law

Lu­bię te ciem­ne go­dzi­ny w mym by­cie,

gdy zmy­sły toną w głę­bi­nie bez­wol­ne;

jak w sta­rych li­stach, wi­dzę w nich ukry­te

co­dzien­ne ży­cie, już daw­no mi­nio­ne

i jak le­gen­da da­le­kie, prze­śnio­ne.

I wte­dy wiem już, że zy­ska­łem prze­strzeń

na dru­gie ży­cie, co bez cza­su pły­nie.

Nie­kie­dy czu­ję się ogrom­nym drze­wem,

ro­słym, szu­mią­cym, co po­nad mo­gi­łę

wy­ra­sta snem, przez chłop­ca śnio­nym skry­cie

(któ­re­go strze­gą pod­ziem­ne ko­rze­nie),

stra­co­nym w smut­ku, ża­ło­ści i śpie­wie.

~ Rainer Maria Rilke

Tłum. ~An­drzej Lam

Czy lubię ciemne godziny w swoim życiu? 

Nie takie, które niosą niewyobrażalny ból. To destrukcja, która nie pozwala mi funkcjonować, to ogrom bezradności i nic twórczego nie wnosi w moje życie. Po 11 latach przyznaję nastąpił niewielki przełom życiowy, ale jeszcze zbyt mały bym mogła mówić, że wprowadziłam świadome zmiany by życie stało się pełniejsze.

Tak, zauważam życie, otoczenie, drobiazgi, ale czekam na olśnienie! Wyciągnęłam wnioski z lekcji pt. Strata.

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

Dlaczego kocham zmierzch...

Przemijamy. Stare ustępuje miejsca nowemu, w ten sposób świat posuwa się naprzód.

 Ale pamiętajmy o tych, którzy odchodzą-ta pamięć daje im nieśmiertelność

~Rafał Kosik

~Metin Canbalaban [1]

Panie,

Dlaczego kocham zmierzch,

Jesień

I przeszłość?

Dlaczego kocham wszystko, co zmierzcha,

I wszystko, co dobiega kresu,

I wszystko, co przemija?

Daj mi, Panie,

Wieczność o smaku zmierzchu,

Jesieni

I odchodzącej przeszłości.

~ Roman Brandstaetter

Piękny wiersz na tę jesienną chwilę. Wszystko przemija i ma swój kres. Pozostają wspomnienia i czasami łza w oku się zakręci nad własnym losem.

Nie mam już siły by robić wyjątkowe rzeczy i traktuję każdą chwilę życia jak przejście przez most, który coś kończy i coś zaczyna. Tak, co jakiś czas zatrzymuję się, by docenić te niepowtarzalne, szczęśliwe chwile.

Nic to, i ja oswajam się z procesem przemijania. Nie mam na to żadnego wpływu. Pozostaje polubić się ze zmierzchem…

Ci, którzy żyją nadzieją, widzą dalej. Ci, co żyją miłością, widzą głębiej. Ci, co żyją wiarą, widzą wszystko w innym świetle. ~Lothar Zenetti

Piękny wiersz Romana Brandstaettera, pełen refleksji, i pięknych słów  o przemijaniu.

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

_______________

[1] Metin Canbalaban - nie jestem profesjonalnym fotografem, mieszkam w Izmirze, Turcja .... Lubi podróżować, muzykować i robić zdjęcia. Kocha życie, zabawę i śmiech.

Byłam na stronie O obiekcie Metin Canbalaban | Serwis Flickr , i zdjęcia mnie zachwyciły. Natychmiast na duszy robi się lżej.

Jak biały kamień…

Słowo siostra przywołuje na myśl ideał połączenia i wsparcia.

– Deborah Tannen

~Julien Douvier

Jak biały kamień w głębi studni ciemnej,

Tak we mnie jedno czai się wspomnienie.

Nie walczę z nim i walczyć by daremno,

Bo w nim i radość moja, i cierpienie.

I chyba każdy, kto mi spojrzy w oczy,

Wyczytać musi je z ich smutnej treści.

I głębszym smutkiem twarz mu się zamroczy,

Niż gdyby słuchał samej opowieści.

W przedmioty ludzi niegdyś przemieniano

Ze świadomością im pozostawioną,

By smutki cudze wieczną były raną.

Tak w me wspomnienie ciebie przemieniono.

~ Anna Achmatowa

~Tłum. Leonard Podhorski-Okołów

Wiesz Danusiu, każde wspomnienie ma kształt Ciebie i jednocześnie mnie. Przecież byłaś częścią mojego świata, jego dopełnieniem. 

Dzisiaj ogarnięta jestem specyficzną apatią, ale coraz częściej podnoszę głowę, bo chcę zrozumieć sens wydarzeń i sens swoich emocji.

Nawet zaczęłam otaczać się kamieniami szlachetnym, bo stały się dla mnie amuletem, ozdobą. Nic trwalszego nie ma, przecież formowane były w ziemi przez miliony lat. Czuję tę pozytywną energię i wierzę w sprawczą moc kamieni. Przechodzę każdego dnia swo­istą ilu­mi­na­cję du­cho­wą i emo­cjo­nal­ną za­ra­zem. Niech magia się dzieje!

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

Nie zostawia śladów tak jak mgła …

 As the Mist Leaves No Scar

[...] nastąpił moment jesiennego zrównania nocy z dniem, ekliptyka ułożyła się w tak szczególny sposób, że zrównoważyła rozedrganie Ziemi.... I wszystko w tym krótkim momencie definiuje się na nowo, od nowa wyznacza swoje granice i cele, na chwilę rozmyte kształty znów zwierają się w sobie. Jest to bardzo krótki moment równowagi między światłem i ciemnością, prawie niezauważalny, jedna chwila, w której wypełnia się cały wzór, spełnia się obietnica wielkiego porządku, lecz tylko na mgnienie oka. W tej odrobinie czasu wszystko wraca do stanu perfekcji, istniejącego zanim oddzielono niebo od ziemi. Ale ta doskonała równowaga rozpływa się jak kształt na wodzie, obraz mętnieje i zmierzch zaczyna dążyć do nocy, a noc zdobywa przewagę - teraz będzie wetować sobie półroczny czas poniżenia i co wieczór zdobywać nowe przyczółki.

~Olga Tokarczuk[1]

~Justyna B.

Na wzgórzu ciemnym i zielonym

Blizn żadnych nie zostawia mgła,

Więc i na tobie po mym ciele

Nie pozostanie żaden ślad.

Gdy wiatr spotka jastrzębia,

Cóż pozostaje - przy czym trwać?

Więc spotykamy się ze sobą,

Po to by pójść natychmiast spać.

Bez gwiazd lub bez księżyca

Niejedna cierpi noc,

I my będziemy cierpieć,

Gdy nas rozdzieli los.

~ Leonard Cohen

~tłum.: Maciej Zembaty 

Dla takiego krajobrazu, to chce się żyć. Patrząc na to zdjęcie mam lepsze samopoczucie i wiarę, że jeszcze są miejsca na tej ziemi nieprzeorane ludzką bezmyślnością. Spacerując nastawiłabym się na patrzenie, słuchanie, wchłanianie jesiennych zapachów, i dotknęłabym wszystkimi zmysłami każdą roślinę, pagórek … Cudowne otoczenie!

Danusiu, autorką tego nostalgicznego zdjęcia jest Twoja córka Justynka. Takie smaczki mi podesłała, muszę przyznać, że to wyczucie, patrzenie i myślenie fotografią ma po Tobie. Wie jak patrzeć aby zobaczyć! I co ważne, jest to w tej chwili Jej miejsce życia.

Bardzo tęsknimy, bo za dobrymi ludźmi zawsze się tęskni. Zatem brakuje nam pewnej stałości, powtarzalności, bo przybywa z Marcinem tylko na chwilę, wszystko jest na chwilę, i zaraz wracają do swojego otoczenia. No cóż, takie jest życie i nie wolno nam ingerować w ich młode, twórcze życie…

A jesień? Rządzi się swoimi prawami, i wszystko w tym krótkim momencie definiuje się na nowo, od nowa wyznacza swoje granice i cele, na chwilę rozmyte kształty znów zwierają się w sobie. Zobaczymy, co przyniesie wiosna!

Czyż w słowach Olgi Tokarczuk nie mieści się cała filozofia jesieni, to bardzo krótki moment równowagi między światłem i ciemnością …

Mam wrażenie, że w tym roku lato skończyło się zbyt szybko, a niektóre liście na drzewach zaczęły już płonąć w kolorach jesieni. Nic to, jest pięknie i nawet chciałoby się odpuścić i nie zaprzątać sobie głowy smutkami, przykrościami, deszczem i nadchodzącym chłodem ...

Cudo!

~Justyna B. '22

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

_____________________

[1] Olga Tokarczuk i kolejna fantastyczna książka Empuzjon- trafia w najczulsze punkty ludzkich emocji. Przeczytałam już wszystkie Jej książki, ale Księgi Jakubowe, Bieguni i teraz Empuzjon zrobiły na mnie ogromne wrażenie. To są pozycje, do których powracam z ogromną ciekawością, i wciąż poszukuję smaczki zagubione po pierwszym czytaniu. Za każdym razem odkrywam je na nowo.

Przekroczyć granice nocy …

Tylko życie poświęcone innym warte jest przeżycia.

~Albert Einstein

~Shutterstock

Przekroczyć granice nocy,

ale nie w stronę dnia

Zedrzeć okładkę z ciemnej historii, która nas opowiada

jak krótkie bajki,

przerwać dotyczący nas epizod,

wyskoczyć ze sceny

bez inspicjenta ani tekstu

i odejść bez innego teatralnego chwytu

niż fakt naturalny

lub sztuczny

własnych narodzin.

Bo już nie ma innej alternatywy,

jak tylko nacisnąć guzik pośrodku.

Choćby rzeczywistość rozpadła się na kawałki.

Lub choćby nie stało się nic.

~Roberto Juarroz

~Tłum. Marta Cichocka

Wspomnienia z tego, co dane mi było przeżyć przez ostatnie lata zawsze oscyluje między odpowiedzialnością i poczuciem wolności.

Mimo, że nie był to najłatwiejszy okres życia, to mimo wszystko uważam go za satysfakcjonujący. Poczucie jedności z Tobą Siostrzyczko, jest tu bezcenne. Mam ogromną nadzieję, że czas zostawi we mnie tylko te pozytywne wspomnienia, a jest ich przecież całkiem sporo.

Na dzień dzisiejszy uważam, że zawsze po nocy, po chwilach zwątpienia, przychodzi nowe rozdanie, nowe nadzieje…, bo już nie mam innej alternatywy.

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

Szukanie …

~ Huge Banksy

Szukanie jednej rzeczy

to zawsze znajdowanie innej.

Tak więc, aby coś znaleźć, musisz

szukać tego, co nie jest.

Poszukaj ptaka, aby znaleźć różę, poszukaj miłości,

aby znaleźć wygnanie, poszukaj nicości,

aby odkryć człowieka, wróć,

aby iść naprzód.

Kluczem do drogi,

bardziej niż jej rozwidlenia,

podejrzany początek

lub wątpliwy koniec,

jest humor

jej podwójnego znaczenia.

Zawsze jest osiągany,

ale gdzie indziej.

Wszystko się dzieje,

ale na odwrót

~Roberto Juarroz

Tu jest wszystko – refleksja, poszukiwanie prawdy o nas, nazywanie emocji. A wszystko okraszone realnymi przerywnikami : Szukanie jednej rzeczy to zawsze znajdowanie innej; […] aby coś znaleźć, musisz szukać tego, co nie jest; Wszystko się dzieje, ale na odwrót, etc.

Dzieło geniusza, najlepsze z najlepszych … Uwielbiam Mistrza Juarroz!

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!