Każdy ma swój kawałek czasu...

Bądź świadomy tego, jak podchodzisz do czasu. 

Oglądanie zegara to nie to samo, co oglądanie wschodu słońca.

~ Sophia Bedford-Pierce

~ Christine Comyn

Każdy ma

swój kawałek czasu

i swój kawałek przestrzeni,

swój fragment życia

i swój fragment śmierci.

Ale czasami kawałki się zmieniają

i ktoś żyje z życiem innego

lub ktoś umiera wraz ze śmiercią innego.

Prawie nikt nie jest stworzony

tylko z własnym.

Ale jest wiele, które są

niczym więcej niż błędem:

są one wykonane z kawałkami

całkowicie zmienionymi.

~ Roberto Juarroz

No cóż, to kolejny etap w moim życiu i kolejny raz nie żyję własnym życiem. Trudno jest realizować własne plany, gdy przeżywa się lęk i obawę o najbliższą mi osobę. Czujemy się z Jurkiem odpowiedzialni za bezpieczeństwo naszej Mamy/Teściowej.

Gdy przychodzą trudne chwile, to chcemy się wygadać, poszukać zrozumienia i może by było to również ważne dla innych.

Wiem jedno, że już nie zamknę przed innymi wszystkich drzwi. I nie zostanę sama z tym potwornym bólem strachu i lęku. Już nie! Zapłaciłam ogromną cenę – własne zdrowie.

Również ja mam swój kawałek czasu i muszę na koniec spojrzeć w lustro i zobaczyć tam człowieka dobrego, spełnionego i szczęśliwego na swój sposób, bo przecież

Czas ucieka jak ziarenka piasku, aby nigdy więcej nie powrócić.~Robin Sharma

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

Żarliwość …

Istnieją dwa błędy, które można popełnić na drodze do prawdy: nie iść do końca i odchodzić od niej.

~Budda

~Cristina Troufa

Śmiej się lub płacz, ale niech serce

będzie pełne perfum jak wazon,

I zawierają do ekstazy

żywą siłę lub ospałość.

Miej ból lub radość, pod warunkiem,

że serce jest głębokie

jak drzewo, gdzie skrzydła sprawiają,

że zginające się liście drżą;

Odejść myśląc lub śniąc,

Ale niech serce da swój sok

I niech dusza śpiewa i wznosi się

jak fala na wietrze.

Niech serce się rozjaśni lub zasłoni,

niech będzie ciemne lub jasne z kolei,

ale niech jego cień i jego dzień

mają słońce lub gwiazdy...

~Anna de Noailles[1]

Młodzieńcza miłość, szczerość i pasja. Tylko więcej cierpliwości, a wszelkie burze, ostateczności nie będą tak gwałtowne. Między bielą a czernią są jeszcze szarości.

W trudnych czasach przyszło żyć młodym. Smutno się robi na duszy, gdy widzę ich samotność, a poddawani są ciągłym pokusom życia w kłamstwie …

Najważniejsze chwile w życiu są tak krótkie i proste, że zwykle bagatelizuje się je burczeniem lub śmiechem. Dopiero później rozumie się, że należało otworzyć usta, podziękować i powiedzieć, że się kocha. Niestety bywa tak, że żałujemy swoich wyborów, i wiele dalibyśmy by poczuć serdeczny uścisk, ale bywa, że już jest za późno…

Wspaniały wiersz Anny de Noailles, pełen pięknych, szczerych zwrotów, wiary w lepsze rozwiązania. No właśnie umieć odróżnić dobro od zła…

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

____________________________

[1] francuska poetka i pisarka pochodzenia rumuńskiego. Piękna, inteligentna i niezależna, brylowała w najsławniejszych ówczesnych salonach literackich Paryża. Zajmowała się krytyką literacką, współpracowała z prasą, była animatorką życia kulturalnego. W swoich pierwszych lirykach (L’ombre des jours – Cień dni, 1902) sławiła zmysłową radość istnienia. W późniejszych wierszach, w których pojawiają się już akcenty goryczy i melancholii, zastanawiała się nad sensem ludzkiej egzystencji i poszukiwała równowagi duchowej w obliczu śmierci (Éblouissements – Olśnienia, 1907; L’honneur de souffrir – Godność cierpienia, 1927). Mniejszym powodzeniem cieszyły się jej powieści (La nouvelle espérance – Nowa nadzieja, 1903; Les climats – Klimaty, 1924)[1]. W roku 1904 była jedną z inicjatorek utworzenia nagrody literackiej Prix Vie heureuse, późniejszej Prix Femina..

Rozmowa z sercem …

Żyje się tylko chwilę, a czas – jest przezroczystą perłą wypełnioną oddechem…

– Halina Poświatowska

~Dorina Costras

Gdzie odpoczniesz? Na wiślanym piasku

czy na łące naszej, wśród jaskrów?

"Mogę tylko odpocząć w przeszłości",

Rzekło serce wyraźnie i jasno,

"Mogę tylko odpocząć w przeszłości",

Ależ jutro pogodniejsze i słodsze!

Nie chcesz wytchnąć w powojennym świecie?

"Już za późno. Gdybym było młodsze!

O, Przeszłości, jak do ciebie wrócić,

O, Przeszłości, jak do ciebie dotrzeć?..."

Serce, serce, musisz się uprościć!

Wpierw niech w tobie rezygnacja zagości,

Po czym raj ci się nowy otworzy.

Serce rzekło: "Biję dla Przeszłości!

Chcecie mnie głodem zamorzyć?"

Serce, uporem grzeszysz!

Serce, błądzisz w tęsknocie!

Choć jest wiele cudów w świecie Bożym,

Wiele dobra pośród wszechrzeczy,

Lecz Bóg dotąd Przeszłości nie stworzył

Jako miejsca powrotów i pociech...

~ Maria Pawlikowska-Jasnorzewska

Wiele emocjonalnych zawirowań przeszłam i to w krótkim czasie. Rozdrapywanie ran dostarczyło kolejnych cierpień. Żyję wspomnieniami, zdając sobie sprawę, że tamte chwile już nie powrócą – żyję w matni, wciąż potrzebuję spokoju by dojść do równowagi, i znaleźć sposób na zregenerowanie siebie.

Odbić się od wspomnień i zacząć żyć i cieszyć się tym, co mi zostało…

Może serce mi w tym pomoże? Przestanę odwracać głowę i zacznę kon­cen­tro­wał się na teraźniejszości i przy­szło­ści. Zawsze sobie powtarzam, że JUTRO nie jest zagwarantowane NIKOMU i może tak się stać, że dzisiaj patrzymy po raz ostatni na tych, których kochamy.

I czasem przychodzi taki moment w życiu człowieka, że trzeba zrezygnować, zapomnieć, pójść naprzód. I nieważne, jak cholernie by ci zależało, jak trudne by to było. Po prostu trzeba… ~www

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

Naucz mnie …

Niektóre z najlepszych lekcji, jakie kiedykolwiek otrzymujemy, uczą się na błędach z przeszłości. 

Błąd przeszłości jest mądrością i sukcesem przyszłości.

~Dale Turner

~Pia Erlandsson

Naucz mnie cierpliwe czekać,

naucz mnie tęsknotą żyć,

niczym nimfa wiatrem otulona

chcę uśmiech roznosić wszem.

Naucz mnie spokojną być,

naucz mnie radością żyć,

niczym słońca promień

chcę rozjaśniać nowy dzień.

Naucz mnie wyciągać dłoń,

naucz dawać to, co mam,

niczym anioł na tej ziemi

chcę ciszą otaczać cię.

Naucz mnie słuchać innych,

naucz mówić prosto w twarz,

niczym strzała amora

chcę miłości roznosić blask.

~Amelia Krawczyk-Bocian

No cóż, uczymy się przez całe życie … Jeżeli pojawi się myśl, to trzeba uznać, że teraz jest najlepsza pora i czas, by zacząć uczyć się, zgłębiać nurtujący nas problem. Wystarczy chęć - tak myślę.

Wiedza, niuanse życia raz zdobyte nie gwarantują sukcesu, spokoju ducha …, takie są realia współczesnych problemów.

Z pokorą podchodzę do swojego życia, do swojej wiedzy, braku umiejętności w określonej sytuacji, a przede wszystkim do swoich słabości. Jednak niestrudzenie pracuję nad udoskonalaniem siebie. Przecież jestem perfekcjonistką.

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

Panta rhei …

My najbardziej lubimy to, co zmienne i kapryśne, nieoczekiwane i dziwne: brzeg morza, który jest trochę lądem i trochę wodą,

zachód słońca, który jest trochę ciemnością i trochę światłem, i wiosnę, która jest trochę chłodem i trochę ciepłem.

~Tove Jansson

~Julien Douvier

Także mury nabrzeża

Są rzeką

Dom na wzgórzu jest niczym innym

Jak mętną wodą

Dziewczyna w oknie

Jest jedną z wielu fal

Jej śmiech lustrzanym światłem

Jej serce rybą

Mimo to rzuć swój pierścień

I tutaj są bogowie

~Erich Fried 

~Tłum. Leopold Lewin

Filozoficzne Panta rhei, i jakże trudno odmówić racji Heraklitowi z Efezu - wszystko płynie i zmienia się dookoła nas, nic nie trwa wiecznie.

Nawet kiedyś przeminą trudne chwile, nawet te, wobec których jestem bezsilna. I niech tak będzie - życie płynie jak rzeka, a ja wraz z nią. Już szkoda czasu na stagnację, oglądanie się wstecz.

Zapewne będę czasem wracać do przeszłości, czy robić podsumowania. Wówczas znajdę punkt odniesienia i będę mogła stwierdzić, czy moje życie stanowi wartość dodaną. Przecież wszystko czego doświadczyłam w życiu, otworzyło mi drogę do poznania siebie, własnych możliwości, uzyskania wewnętrznego spokoju.

Niech trwa jak najdłużej duchowe uzdrowienie i niech bieg mojego życia już nie wyrywa mi serca z bólu i tęsknoty. Móc w spokoju, rozważnie podejść do ewentualnych kryzysów burzących mój stabilny świat. Tylko tyle, a może aż tyle …?!

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

Noc zapomnienia…?

Nie wierzę w piekło ani w niebo; a jeśli nawet istnieją, to mnie i tak wszystko jedno.

Nie chcę nic wiedzieć o tym układzie, który nagradza hipokrytów, a skazuje pogrążonych w rozpaczy.

~Eduardo Mendoza

~Tomasz Prajzler

Jest tyle spraw do omówienia

i tyle myśli jest w mej głowie

lecz w tę noc pełną zapomnienia

już chyba więcej nic nie powiem.

Jest tyle słów tak bardzo trafnych

i dobrze znanych mojej duszy

lecz w tę noc pełną zapomnienia

nic mego serca już nie wzruszy.

I tylko pytam dzisiaj cicho,

Bo jedno dręczy mnie pytanie:

- Czy po tej nocy zapomnienia

znów rano jasne słońce wstanie?

~Mariusz Parlicki

Kolejny rok i kolejny rok bez projektu na święta. Te puste i nic nie znaczące gesty odrzuciłam już wiele lat temu- najpierw szaleństwo zakupowe, gotowanie, planowanie prezentów, ubieranie choinki (drzewko życia, które najpierw okrutnie było wycięte, a po świętach wyrzucone na śmietnik) wyczekiwanie na pierwszą gwiazdkę, kładzenie siana pod obrusem, śpiewanie kolęd, etc. Nie mam ochoty być częścią zbiorowego szaleństwa i hipokryzji.

Pamiętam moje wcześniejsze święta i zawsze były one smutne (bo ktoś odchodził do innego wymiaru)…

Będzie to kolejny normalny dzień bez złudzeń!

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

To już zima…

Życie ma swój ustalony biologiczny rytm. Od czasu do czasu burze przerywają jego bieg,

ale wiosna, lato, jesień, zima następują po sobie jak urodzenie, życie, śmierć.

Tyle, że przyroda zmartwychwstaje – my nie.

~Zofia Kucówna

~Nina Sinitskaya [1]

Kiedy woda udaje, że jest szkłem,

to już wiem, co to znaczy, dobrze wiem:

to już zima.

Kiedy deszcz się zmienia w biały puch,

zwykły deszczyk z jesiennych słot i pluch,

to już zima.

Kiedy z ziemi tysiące różnych barw

znikną gdzieś, jakbyś wszystkie gumką starł,

to już zima.

Kiedy rankiem wyrosną u twych szyb

srebrne kwiaty, choć nie siał tu ich nikt,

to już zima.

Kiedy oddech bielutki frunie z ust,

bo go mróz tak pobielił, tęgi mróz,

to już zima.

Po tym wszystkim, com ci przed chwilą rzekł,

poznasz łatwo, gdy spadnie pierwszy śnieg,

że już zima.

~ Jerzy Ficowski

Bezsprzecznie mamy już zimę. Zimno w kaloryferach, bo to zafundowali nam rządzący. Zmiany klimatu, takich obrazków nie pamiętam – silne wiatry, które nie mają już gdzie się zatrzymać. I to również zafundowali nam rządzący, bo bez opamiętania wycinali i wycinają drzewa. Las, który był wokół mnie? Już go nie ma!

No cóż, piękne porównanie tysiące różnych barw znikną gdzieś, jakbyś wszystkie gumką starł. Kiedyś zima miała urok, dzisiaj niestety nie cieszy nawet tan biały puch…

Chociaż?
Biel to również barwa, czysta, niewinna, i z dobrymi skojarzeniami.


Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

-----------------------------------

[1] Nina Sinitskaya utalentowana fotografka z Ukrainy, która obecnie mieszka i pracuje w Warszawie.