Jakimi szczęśliwcami jesteśmy …?

Powiedz, co zamierzasz zrobić

z twoim własnym, jedynym, szalonym i bezcennym życiem?

~Mary Oliver

~ Christine Comyn

Kto stworzył świat?

Kto stworzył łabędzia i czarnego niedźwiedzia?

Kto stworzył pasikonika?

To znaczy, tego tutaj pasikonika —

tego, który właśnie wyskoczył z trawy,

tego, który je cukier z mojej dłoni,

który rusza żuchwą do przodu i do tyłu zamiast w górę i w dół,

który rozgląda się ogromnymi oczami.

Teraz podnosi swoje blade ramiona i starannie myje swoją twarz.

Teraz otwiera skrzydełka i szybuje w powietrzu.

Nie wiem dokładnie czym jest modlitwa.

Wiem jednak jak uważnie patrzeć, jak położyć się

w trawie, jak ukląc na łące,

jak próżnować i zapaść w błogostan, jak spacerować po polach,

na czym właśnie zeszła mi większość dnia.

Powiedz mi, co innego miałam do roboty?

Czyż nie jest tak, że wszystko umiera w końcu i zbyt szybko?

Powiedz mi, co zamierzasz zrobić

z twoim własnym, jedynym, szalonym i bezcennym życiem?

~Mary Oliver 

Tłumaczenie: ~Janusz Solarz

Cuda przyrody, magia obcowania i bycia jej częścią…

Już przejęłam kontrolę nad dokonywanymi wyborami. Odróżniam to, co ważne, i eliminuję wszystko, co rozprasza i nieistotne. Wprowadziłam jakość do własnego życia- mniej, lepiej, by osiągnąć jak najlepszy rezultat w każdej cennej chwili życia. Już nigdy nie stracić z oczu osób, rzeczy, które wnoszą radość, spokój w sercu.

Tego musiałam się nauczyć. Czasami zrobić krok w tył, aby ocenić sytuację z dalszej perspektywy…

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

Kim jesteś…?

Różnica pomiędzy wielkimi ludźmi a innymi polega na tym, że wielcy ludzie tworzą aktywnie swoje życie,

podczas gdy pozostali poddają się temu, co przynosi im życie, pasywnie czekając na to, gdzie ich poniesie.

Różnica pomiędzy nimi to różnica pomiędzy życiem w pełni a zwykłą egzystencją.

- Michael E. Gerber

~Frédéric Vayssouze-Faure [1]

Być jak płynąca rzeka

Milcząc w środku nocy

Bez strachu przed jej mrokiem

Gdy na niebie gwiazdy - być ich odbiciem

Kiedy niebo zaciąży chmurami

A chmury jak rzeka wodą się staną

Być ich odbiciem beztroskim

W spokojnych głębinach

~ Manoel Bandeira

No cóż, nie jestem człowiekiem o wyszukanych potrzebach. Czy to źle? Wszak zawsze cieszyła mnie zwykła, prosta egzystencja.

Potrafię jednak dostrzegać lepsze strony życia obcując z książką w ręku, naturą, pięknem sztuki. Wiem, które drogi są dla mnie nie do przebycia i zachowuję siły na przejście innymi ścieżkami.

No więc … kim jesteś ty?

- Tej siły cząstką drobną,

Co zawsze złego chce

I zawsze sprawia dobro.

~J.W. Goethe, Faust

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

___________________________________

[1](Frédéric Vayssouze-Faure jest zafascynowany falami i "teorią wibrujących harmonicznych strun gitarowych". Wyjaśnia, że "inspirują go ruchy okresowe w ogóle, a w szczególności najczystsze i najpłynniejsze z nich: te, którymi rządzi funkcja sinusoidalna". Rozwijając te zainteresowania, Vayssouze-Faure połączył minimalistyczną estetykę z wielością, taką jak ta, którą tu widzisz. Na pierwszy rzut oka widać tylko serię czarno-białych kropek z przerwami. Ale zaraz po tym, jak zdasz sobie sprawę, że pozornie swobodnie unosisz się w przestrzeni.)

Odprężenie …

Kłopot z większością ludzi polega na tym, że są straszliwie zajęci organizowaniem rzeczywistości, której nawet nie rozumieją. Zawsze coś ustalamy, organizujemy… Nigdy nie przyjdzie nam do głowy, że rzeczy nie potrzebują być organizowane. Naprawdę. To wielkie odkrycie. Rzeczy potrzebują jedynie zrozumienia. Jeśli je zrozumiesz, one się zmienią.”

~Anthony de Mello

~ Dorina Costras

Jak niewiele trzeba z życia,

by radości doznać, ciepła.

Jak niewiele mówić trzeba,

by usłyszeć, co potrzeba.

Jak niewiele dróg w nieznane,

by tę jedną znaleźć, ważną.

Jak niewielu ludzi pragnąc,

wybrać tych, co prosto w oczy patrzą.

Jak niewiele pragnień spełnić,

by poczuć bliskość innych oczu.

Iść do przodu, ścieżką życia

nieopodal spraw codziennych.

Płomień w sercu swym rozniecać,

odprężenia móc doczekać.

~Amelia Krawczyk-Bocian

Oczyszczam swój umysł, otoczenie. Wiele już balastów i aktywności wyrzuciłam ze swojego życia. Nie są mi do niczego potrzebne. Może budzi to u innych zdziwienie, ale to nie mój problem.

Tak bardzo pragnę spokoju ducha, ciszy i odprężenia. Przecież wiem czego potrzebuję. Uwielbiam te spotkania sama ze sobą, wówczas znajduję odpowiedzi na dręczące mnie pytania i wątpliwości.

Muszę dbać o higienę psychiczną.


Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

Czy przeznaczenie...?!

Wszyscy otrzymaliśmy dwa wielkie dary: nasz umysł i nasz czas. Od Ciebie zależy, co robisz z tymi darami, aby Cię zadowoliły.

 Każda moneta, która trafia w Twoje ręce, podlega Twojej i tylko Twojej władzy, władzy, która określa Twoje przeznaczenie.

– Robert Kiyosaki

~Jorge Monreal

Czy przeznaczenie, czy jedynie ono

radość gotuje nam albo udrękę?

Człowiek sam siebie wplata w koło męki

i sam je kręci nieopatrzną dłonią...

A może przecież szczęście swoje tworzyć,

kiedy mu nie brak rozumu i męstwa...

Może dni swoje w taki wzór ułożyć,

by utraciła ostre żądło klęska...

Janina Brzostowska

Do pewnego stopnia można kontrolować swoje życie, ale tylko do pewnego stopnia. Nie pytam o przeznaczenie, bo nikt nie jest mi w stanie na nie odpowiedzieć, skoro i dla mnie jest wielką zagadką.

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

Czego się boisz ...?

Niepokój jest cienkim strumieniem strachu przepływającym przez umysł. 

Jeśli zostanie zachęcony, przecina kanał, do którego odprowadzane są wszystkie inne myśli. 

~ Arthur Somers Roche

~Thomasa Saliot

Czego się boisz? Nadmiaru? Zbytku

Od serca, które wszystko zdołało wchłonąć?

Czy może boisz się mojego głosu,

Który nie tańczy? Jednakże, boję się zranić

Nawet z oddali, w twojej nonszalancji!

Oswajam moją dłoń, aby mogła chwycić

Twoją piękną dłoń, pełną równowagi.

Widzisz, że pozostaję w oddali,

Nie chcąc przyjemnościami się sycić...

Idź, bo tobie inni zaufali,

Aby swe wielkie pragnienia zaspokoić!

~ Anna de Noailles

~tłum. Ryszard Mierzejewski

No cóż, z wiekiem tych obaw niestety przybywa. Co rusz pojawiają się w moich myślach, są obecne również w snach. Czuję cała sobą frustrację, napięcie, ból i złość. Nie chcę, ale to jest silniejsze! Wystarczy iskra i już czuję się bezradna.

Tak, boję się o bezpieczeństwo swoje i moich bliskich. Niestety nie mam wpływu na nieodpowiedzialność, agresję polityków, człowieczą nieuczciwość, bezwzględność w czynach i słowach. I tu sobie uświadamiam, jaka jestem słaba, jak wiele niemocy jest we mnie. Tylko, jaki mam wpływ na to, co dzieje się bez mojego udziału? Już nikogo nie zmienię …

Mimo tych moich „niemocy”, mam coś bardzo cennego; otoczona jestem miłością i szacunkiem ze strony Jurka… Mam moją Mamę! To moja jedyna radość, żeby być Tu i Teraz, by być wdzięczną za wszystko, co dane było mi dobrego przeżyć i chcieć jeszcze czerpać aktualne momenty życia.

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

Pierwszy powiew wiosny…

Nie wiem, czy to zapach mokrej ziemi albo zbutwiałych liści przypomniał mi nagle dzieciństwo i wszystkie szczęśliwe dni, które przeżyłam w ogrodzie. Czy kiedykolwiek mogłabym zapomnieć ten dzień? To był początek mojego prawdziwego życia, dorastania do pełnoletności i wejścia do mojego królestwa. Wczesny marzec, szare, spokojne niebo i brunatna cicha ziemia; nagość i jakiś smutek dominowały na dworze w tej wilgoci i ciszy, ale ja stałam w dziecięcym zachwycie pierwszymi powiewami wiosny, pięć zmarnowanych lat opadło ze mnie jak płaszcz, świat przepełniała nadzieja, a ja poprzysięgłam wierność naturze.

 ~Elizabeth von Arnim

~ Sebastien Blomme

Nie

nie czuję wcale upojnej radości

na widok pierwszej wiosennej śnieżyczki

gdy stoi przede mną cała drżąca

na pograniczu zimy i wiosny

Śnieżyczka

pierwszy i najsamotniejszy kwiat wiosny

zbyt wcześnie wygrzebany

chciwymi dłońmi słońca -

słania się na bladozielonej łodyżce

ze zwieszoną śnieżyczkową główką

jak gdyby już tęskniła z powrotem

do snu w zimowym leżu cebulki

Nie

nie czuję wcale upojnej radości

tylko smutek

na widok pierwszej wiosennej śnieżyczki.

Maria Wine

tłum. Zygmunt Łanowski

Świecące pustkami rabaty, leżące jeszcze zmarznięte grudy ziemi, ale cóż to? Pierwszy i najsamotniejszy kwiat wiosny … Ujrzałam pierwszą śnieżyczkę!

Swój kwitnący spektakl rozpoczęła lśniąca kruszynka. Z ogromną siłą, determinacją przebija połacie zbitej ziemi. Dała radę, gdy reszta ogrodu jeszcze pogrążona jest w zimowym śnie.

Obraz natury zapierający dech w piersiach – cudo walki z przeciwnościami! Pierwsze wyraźne promienie słońca cudnie oświetliły śnieżną biel na kępkach śnieżyczek. Widok bajeczny.

Muszę wziąć przykład z tej niezwykle dzielnej kruszynki. Tylko tak sobie myślę, że w nich jest trochę smutku i te główki opuszczone w niskim pokłonie...

Ale nic to, sygnalizują, że zima dobiega końca. W tej chwili wszyscy potrzebujemy słońca i ciepła by z nową nadzieją rozpocząć wiosnę.

Obchodziłabyś dzisiaj swoje urodziny moja Kochana Siostrzyczko! Lśniącą śnieżyczkę ślę Tobie Danusiu …

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

Bez ciebie jak … 13 Rocznica …

Odeszłaś cicho, bez słów pożegnania.

Tak jakbyś nie chciała, swym odejściem smucić…

tak jakbyś wierzyła w godzinę rozstania,

że masz niebawem z dobrą wieścią wrócić.

~ ks. Jan Twardowski

~ Mary Aslin

bez cie­bie jak

bez uśmie­chu

nie­bo po­chmur­nie­je

słoń­ce

wsta­je tak wol­no

prze­cie­ra oczy

za­spa­ny­mi dłoń­mi

dzień -

szep­tem

mo­dlę się do uśpio­ne­go nie­ba

o zwy­kły chleb mi­ło­ści

~ Halina Poświatowska

Niebo pochmurnieje, słońce wstaje powoli, wszystko wydaje się smutniejsze bez Ciebie Siostrzyczko. Nie mam uśmiechu na twarzy i nic nie jest w stanie pomalować ten świat w optymistycznych barwach. Wiele rzeczy straciło sens i jest tak beznadziejnie smutno…

Już nigdy nie będę mogła Tobie Siostrzyczko pokazać, jak wielu rzeczy nauczyłam się od Ciebie. Życie po prostu Cię zabrało. Pytam dlaczego? Dlaczego musiało tak być, że zniknął ktoś tak dobry szlachetny, wyjątkowy. Pytam dlaczego? Trzynaście lat pytam dlaczego? Nikt nie odpowiada, a ja tylko pytam się dlaczego?

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!