Ślepcy ...

~Pieter Bruegel

Spójrzcie proszę na obraz "Ślepcy", niderlandzkiego malarza Pietera Bruegla, znany także pod tytułami: "Przypowieść o ślepcach", "Ślepcy prowadzący ślepców".

Oto grupa ślepców podąża gdzieś przed siebie. Nie wiadomo czy mają jakiś cel? Na drugim planie widać chaty, być może byłaby to bezpieczna przystań. Oni jednak mijają je i idą dalej - ku katastrofie. Pierwszy z nich już leży i ciągnie za sobą pozostałych, którzy jeszcze o tym nie wiedzą, że za chwilę również będą w rowie. Znaczenie obrazu, zgodne z ewangeliczną przypowieścią mówi, że ludzie którzy prowadzeni są przez zaślepionych przywódców zawsze źle skończą ("Zostawcie ich! To są ślepi przewodnicy ślepych. Lecz jeśli ślepy ślepego prowadzi, obaj w dół wpadną." - św. Mateusz).

13 października mamy wybory. Dedykuję wszystkim wyborcom, którym droga jest otwarta na innych współobywateli i Europę, tolerancyjna, świecka i demokratyczna Polska, przesłanie jakie niesie obraz. Chcę wierzyć, że ci Polacy wiedzą dokąd zmierzają, że nie są tymi ślepcami ciągnącymi za sobą, ku nieuchronnej katastrofie, cały naród.
Bierzmy przykład z Wielkiej Brytanii. Niedawno ich premier poszedł na skróty, chciał obejść, oszukać demokrację. Demokracja pokazała swoją siłę i jak walec przejechała po Borysie.

Nasza demokracja krojona jest kawałek po kawałku, aktualnie to karykatura. Wierzę, że po wyborach obudzimy się w innej Polsce, że te zniszczenia, te zgliszcza w gospodarce, stosunkach międzynarodowych i naszych umysłach, które pozostawili PIS-dzielcy da się naprawić i odbudować. Jeśli będzie inaczej – cóż, widać przeznaczeniem Polski jest być wasalem USA i Watykanu, ślepcem i głupcem, wśród narodów Europy.

Autor: Halina K. HK

Jestem kobietą …

Najważniejsza rzecz to trzymać się i wciąż szukać, szukać twórczych dróg, szukać samotności, szukać czasu na bycie i działanie, szukać sensu istnienia; trzeba trwać, bo dzika natura daje obietnice, że po zimie zawsze nadchodzi wiosna.

~Clarissa Pinkola Estés

~ Daniel Gerhartz  [2]

Jestem kobietą i czeszę swe włosy

na sposób kobiecy

czeszę je dla mojej miłości do siebie samej

czeszę je dla mojej miłości do miłości

czeszę je dla mojej miłości do mojego ukochanego

a włosy trzeszczą i sypią iskry z radości

rosną i gęstnieją pod deszczem miłości

wiją się i ciemnieją w nocnych snach

zwisają jak ochronny płaszcz

nad moim ślepym postrzelonym karkiem 

Ale teraz czas zacząć czesać moje włosy

na sposób czasu

czas nie ma czasu na żadne sny

nie ma względów dla moich włosów

czesze je w pasy i strąki

czesze je na brudnożółto i czarno

czesze je na szaro z przebłyskiem srebra

i zanim się opamiętasz

przychodzi czas by czesać je do tyłu

w ciasno zwiniętą srebrną kulkę na karku

Muszę sobie zrobić na drutach ciepły płaszcz

By osłonić mój ślepy postrzelony kark

~Maria Wine [1]

~tłum. Zygmunt Łanowski

Wszystko w życiu ma swój czas i miejsce. Ważne by kobiety stanowiły o sobie i mogły cieszyć się wsparciem bliskiej osoby.

Jestem na etapie odcinania kuponów i nie walczę z upływającym czasem. Dotarłam do własnej głębi, i żyję z nią w zgodzie. Akceptuję i cieszę się wewnętrznym spokojem …

Każdy z nas jest kimś niepowtarzalnym. Nie czyń siebie samego przedmiotem kompromisu, bo jesteś wszystkim, co masz. ~ Janis Joplin

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

________________________________________
[1] Maria Wine (1912 - 2003) - szwedzka poetka, z pochodzenia Dunka. Dotarłam do pięknych wierszy z tomiku Dajcie mi piękny kamień, 1981, w przekładzie Zygmunta Łanowskiego, ale o samej poetce tak niewiele wiem.

[2] Daniel Gerhartz - jego malarstwo to dla mnie mistrzostwo światła i koloru.

Pęknięty wazon …

Jeden dzień na raz – to wystarczy. Nie oglądaj się za siebie i nie martw się przeszłością, ponieważ jej już nie ma. 

I nie niepokój się o przyszłość, bo ta jeszcze nie nadeszła. Żyj teraźniejszością i rób to tak pięknie, by była warta wspominania. 

~Ida Scott Taylor

                   

      ~Christina Nguyen

Kryształ, gdzie kwiat umierał sennie, 

Potrącił wachlarz, mały znak, 

Lecz wazon prysł, lśnił tak promiennie 

Dotąd, a teraz smutno tak... 

Maleńkie zło, ale codziennie 

Gdy ranę jątrzy — chochlik zła — 

Niedosłyszalnie, bezpromiennie 

Uczyni to, co czynić ma... 

Jasna kropelka smutnie dźwięczy, 

Gdy po szkle spływa, kwiatek zwiądł, 

Nikt nie wie nic, a kryształ jęczy, 

Tss... Cierpi bardzo, idźcie stąd... 

Nie tknięty krzywdą w oczach świata, 

Co często, sądząc, czyni błąd, 

Ktoś płacze — rana rośnie w lata — 

Ktoś cierpi — tss, odejdźcie stąd... 

~ Sully Prudhomme 

~ tłum. Jadwiga Dackiewicz

Piękne i efektowne porównanie skrzywdzonego serca do wazonu zniszczonego uderzeniem wachlarza, lub … ktoś płacze — rana rośnie w lata; nikt nie wie nic, a kryształ jęczy … 

Siostrzyczko, wiele lat trwała moja samotna walka z wewnętrznymi konfliktami, przykre myśli, złe emocje miały władzę nad moim życiem. Rozpamiętywaniem utrwalałam je w sobie – a one były coraz silniejsze, paraliżowały mnie od środka. 

Doszłam do ładu z sobą, koniec tej szarpaniny. Myślę, że zaakceptowałam to wszystko, na co nie mam wpływu. Wewnętrzne napięcia, emocjonalna wojna zaczynają powolutku się wyciszać. Rany w sercu zabliźniają się i już tak nie bolą. Nawet odczuwam w sercu jak przechodzi dreszcz czułości i przypomina mi, że szczęście jest rzadkie i bardzo drogocenne. Muszę chronić i troszczyć się o to, co jest przy mnie i wokół mnie, a jest coraz mniej ...! 

Uwielbiam spacery brzegiem morza. Zdjąć buty, zanurzyć stopy w piasku i zostawić wszystkie troski i zmartwienia. 

Danusiu, to przecież są nasze klimaty, tu się urodziłyśmy, tu uczyłyśmy się życia, odpowiedzialności za siebie i drugiego człowieka. Wspólnie spędzone chwile nad brzegiem morza i nawet za oknem miałyśmy morze na wyciągnięcie ręki. W dalszym ciągu zapach morza, plaża wywołują w sercu dreszcz czułości i przypomina mi, że szczęście jest wokół mnie. 

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

Dwa serca …

Najlepszych i najpiękniejszych rzeczy na świecie, 

nie można ani zobaczyć ani dotknąć, 

Trzeba je poczuć sercem.
~Hellen Keller

                                   

                                  ~ Eliza Kleczewska

Są dwa serca.

Ich ciągłe, nieustanne bicie,

zdaje się w dwóch jestestwach

jedno tworzyć życie.

Łańcuch, który nas wiąże,

los nie skruszy zmianą,

będą bić razem

albo bić przestaną.

~George Gordon Byron

Oto jest miłość.
Dwoje ludzi spotyka się przypadkiem,
a okazuje się, że czekali na siebie całe życie.
~Vitor de Lima Barreto 

Danusiu, to nasza rubinowa + 1 rocznica ślubu:) Najpiękniejsze, co mogło mnie w życiu spotkać, to pokochać i być kochaną. Todey is a good day for a good Day – to moje i Jurka przesłanie każdego dnia.

Prośba o wyspy szczęśliwe …

Prawdziwa miłość przenika tajemnice i samotność kochanej osoby,
pozwalając jej zachować swoje sekrety i pozostawia jej wewnętrzną wolność.

~ Thomas Merton

     

~HK 2019, Wyspa szczęśliwa

A ty mnie na wyspy szczęśliwe zawieź,

wiatrem łagodnym włosy jak kwiaty rozwiej, zacałuj,

ty mnie ukołysz i uśpij, snem muzykalnym zasyp, otumań,

we śnie na wyspach szczęśliwych nie przebudź ze snu.

Pokaż mi wody ogromne i wody ciche,

rozmowy gwiazd na gałęziach pozwól mi słyszeć zielonych,

dużo motyli mi pokaż, serca motyli przybliż i przytul,

myśli spokojne ponad wodami pochyl miłością.

~Konstanty Ildefons Gałczyński

Czy jestem w drodze, czy już odnalazłam swoje szczęśliwe miejsce na ziemi?

Tak, myślę, że mam swoją bezpieczną przystań. Już nigdzie nie uciekam i już nie chcę uciekać przed sobą. Bo wszystko, co mnie trapi, męczy niezależnie gdzie jestem jest ze mną. Przecież problem tkwił nie w miejscu, tylko w moim wnętrzu. Przestałam się szlachtować emocjonalne, podsycać negatywne emocje. No cóż nie mam wpływu na innych, ale mogę żyć własnym życiem tu i teraz. Tak więc chłonę, poznaję, kocham każdego dnia …

~Justyna B. lipiec 2019

Danusiu, wykorzystałam zdjęcie Twojej córeczki Justynki i mam nadzieję, że to zdjęcie również wyraża związek z miejscem bliskim Jej sercu. 

Może to jest Jej wyspa szczęśliwa?

Przecież, wszystko przez co przechodzimy czegoś nas uczy. Nic nie jest na próżno, o ile potrafimy z tego czerpać radość.

Piękne ujęcie nadzwyczajnego, magicznego miejsca …

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

The eye altering, alters all

Spojrzenie odmienione wszystko odmienia

~William Blake

~Katja Faith [1]

Tak bardzo chcę zamilknąć, uspokoić emocje, ale widać jeszcze nie teraz. Zbyt dużo skojarzeń, wciąż porównuję, dostrzegam, szukam wspólnego mianownika. W tej chwili gości we mnie głównie czerń i biel, pozbawiona radości istnienia, ale wierzę, że kiedyś ponownie połączę się z pięknem w życiu na jawie. Do pewnego stopnia, jestem w pułapce własnej wyobraźni i wciąż jestem rozedrgana, i to już nie ma znaczenia, kto ma rację, a kto nie. 

Myślę, że mówienie jest ważniejsze niż milczenie. Udawanie, że nic się nie stało byłoby z mojej strony cyniczne, pogardliwe, trujące szlachetne wartości. 

Ten stan wydaje się zarówno absurdalnie arogancki i głęboko upokarzający. Kiedy wyobraźnia pracuje, mój najsilniejszy impuls podpowiada mi - uciekać. Jednak, gdy piszę te słowa, jestem zła na moją tchórzliwą reakcję. 

No cóż, uznaję moje słabości. Nawet uznaję pojęcia niemożliwych czynów (oczywiście związanych z wiekiem), ale wystarczy, że powolutku przyjmę je z otwartym umysłem i w bardziej zmodyfikowanej perspektywie.

Tak, zdecydowanie „ … prawdziwe badanie świata nie polega na poszukiwaniu nowych lądów, ale na patrzeniu w nowy sposób” ~ Marcel Proust 

Przecież rzeczywistość tworzymy poprzez naszą wyobraźnię (wszystko co siedzi w umyśle), który filtruje nasze doświadczenia i jak powiedział Hermann Hesse „… rzeczy, które widzimy [...] to te same rzeczy, które istnieją w nas. I nie ma żadnej innej rzeczywistości prócz tej, jaką mamy w sobie". 

Tak myślę, że wszystkiemu winne są nasze przeżycia w codziennym życiu, w którym podświadomość podporządkowuje sobie to, co już znamy jako coś ważnego, istotnego, poznanego - coś, co tworzy to jakimi ludźmi jesteśmy.

No właśnie, wszystko zależy od tego "prawidłowego" spojrzenia, podejścia, doznania pokory, spokoju, wewnętrznego wyciszenia, a wówczas krok do odnalezienia poczucia własnego istnienia i obecności. Tak będzie, bo muszę mieć siły by kochać i pamiętać o tych w drugim wymiarze!

Czyż ten obraz nie jest piękny? I taki adekwatny do mądrej myśli Williama Blake’a.

Wzbogacona w Blake’ową wyobraźnię zapalam światełka pamięci.

Every step of the way … Zawsze w moim sercu!

____________________________

[1] Ekaterina Zagustina (Katja Faith), podstawą większości jej prac jest fotografia, manipulowane cyfrowo i/lub zmieszane z cyfrowego malowania. Prace są surrealistyczne, spowite nieziemską mgłą, a obłędna kolorystyka tworzy niesamowity klimat. 

I nawet nikt nie wyszedł ...

Byłem jak ślepiec, który odzyskawszy wzrok, obudził się w próżni pełnej luster,

 odbijających tylko jego własną samotność

~Gustaw Herling-Grudziński

            

~Ella Jung

I nawet nikt nie wyszedł
Z latarnią mi naprzeciw.
I weszłam w domu ciszę,
Gdy blady księżyc świecił.

Pod zielonym kloszem,

Z uśmiechem wymuszonym 

Rzekł mi: "Kopciuszku, proszę, 

Czemu masz głos zmieniony?" 

W kominie gaśnie płomień, 

Świerszcz ćwierka smętne trele. 

Ktoś na pamiątkę po mnie 

Wziął biały pantofelek. 

I trzy goździki podał, 

W bok odwracając oczy. 

O, miłe mi dowody, 

Gdzież schowam was tej nocy? 

A sercu trudno uwierzyć: 

Nie minie czasu wiele - 

On wszystkim zacznie mierzyć 

Mój biały pantofelek. 

~Anna Achmatowa

Danusiu, tego się boję ...

Ten wiersz poruszył mnie do głębi. Uderzył w najczulsze struny mojej duszy. Tak, zdecydowanie piękny, smutny wiersz o samotności nie tylko w życiu, ale i o samotności w ostatecznej chwili. Osobiście mnie dotyka, bo mówi również o bezgranicznym cierpieniu duszy, ulotności chwili.
Ech, życie jest takie kruche … !

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!