Wypaliłaś mi ślad w umyśle na zawsze.
Nie ma na tym świecie niczego, niczego co mogłoby to kiedykolwiek zmienić.
~Richelle Mead, Przysięga krwi
~Christian Schloe
Jest samotność przestrzeni,
Samotność oceanu,
Samotność śmierci - lecz wszystkie
Igraszką są w porównaniu
Z tym innym odosobnieniem,
Polarnym tchnieniem głuszy:
Skończoną nieskończonością
Zamkniętej w sobie duszy.
~ Emily Dickinson
~ tłum. Artur Międzyrzecki
Czasami dobrze jest wizualizować emocje towarzyszące samotności. Może okazać się, że zapełniliśmy swoją wyobraźnię zmysłami i na nowo odkryjemy siebie i własne możliwości.
Tylko nie każdy ma silną psychikę i nie każdy z żelazną konsekwencją potrafi składać klocki w uporządkowaną, logiczną strukturę pt. Życie.
Tak, mam wrażenie, że u mnie zatarły się granice pomiędzy wewnętrzną samotnością a samotnością mojej przestrzeni! Już nie towarzyszy mi ani oryginalna, ani wyjątkowa przestrzeń. Nie ma budujących sytuacji, raczej ogarnia mnie stan niepokojącego oczekiwania.
Może kiedyś zakwitnie uczucie, że są wokół mnie ludzie, fascynacja i chęć smakowania życia, pasji podróży … Niech odejdzie samotność…, raz na zawsze w niebyt i niech zabierze truciznę i złe myśli. Chcę oddychać i żyć!
Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!
Wciska się we mnie otępiający ból bombardujących grotów, nasączonych złymi myślami. Muszę przestać czytać i analizować bieżące wydarzenia w Polsce. Nie dosyć, że zmagam się z własnymi problemami to z zewnątrz atakują mnie działania rządzących. Nie zbawię świata ... Na nic moje nerwy. Jestem tylko mało lub nic nie znaczącym pionkiem w tej grze. Kochani prosimy o wsparcie i opiekę [*]
OdpowiedzUsuńMoja strona, to uwolnienie od cierpienia, stłumionych emocji, skrępowanych myśli i wyobrażeń. To moje katharsis, to moje oczyszczenie. Nie powrócą dawne czasy, nasze rozmowy, wymiana myśli. Mam oczy skierowane do góry, gdy jest mi beznadziejnie. Wciąż szukam ...
OdpowiedzUsuńDanusiu, zawsze w moim sercu. Każdego dnia [*]
Kolejny raz nasza Mama boleśnie przewróciła się. Posiniaczona i obolała ręka... Martwię się ... Proszę Was kochani o wsparcie i opiekę [*].
OdpowiedzUsuńWczoraj była 40 rocznica wprowadzenia stanu wojennego. Wspominano jak żyło się wówczas Polakom. Przytoczę słowa pisarki, z którymi się całkowicie zgadzam: Katarzyna Grochola ubolewa nad losem Polek - dobrze pamięta stan wojenny, lecz obecna sytuacja polskich kobiet jest znacznie gorsza niż w tamtym okresie. Pisarka nie może pogodzić się również ze zniekształcaniem historii.
OdpowiedzUsuń– Stan wojenny był dla nas niezwykle ciężki. Ale jestem świadkiem historii. Pamiętam, kto był internowany, a kto nie był. Kto oskarżał wtedy i kto przeskoczył przez mur. Przez lata czekaliśmy na wolność i prawo. Niestety, ta z trudem wywalczona wolność w 1989 roku jest obecnie na naszych oczach zaprzepaszczana w sposób bezprecedensowy. Wtedy my wszyscy byliśmy jednością – dzisiaj jesteśmy manipulowani i napuszczani na siebie – podzieleni jak nigdy dotąd. A mnie najbardziej razi zniekształcanie tego, co było, na rzecz doraźnych interesów jedynej słusznej partii. I jakoś nie jestem w stanie zrozumieć, że w wolnej Polsce ktoś śmie zarządzać macicami kobiet, a ustawa przeciw przemocy w rodzinie budzi tak wielki sprzeciw w Sejmie – stwierdza Grochola.