De profundis clamavi…

Człowiek dobrze się mający jest na płaszczyźnie duchowej bez szans.

Głębia to wyłączny przywilej tych, którzy cierpieli.

~ Emil Cioran

~Julien Douvier

Jedynie, ukochana, błagam twej litości

Z głębi przepaści mrocznej, gdzie serce me kona!

Wszechświat to czarny, nad nim z ołowiu opona,

Tam przestrach i bluźnierstwo nurza się w ciemności.

Słońce bez żaru nad nim wznosi się pół roku,

Drugie pół roku ziemię okrywa noc czarna.

Jest to kraj bardziej nagi niż ziemia polarna;

Ni zwierza, ni zieleni, ni drzew, ni potoku!

I nie ma zgrozy większej, straszniejszej na ziemi

Nad zimną srogość słońca z blaski lodowemi

I ową noc bezmierną wiecznego chaosu.

Zwierzętom najpodlejszym zazdroszczę więc losu,

Bo sen je w odrętwiałość bezmyślną spowija:

Tak z wrzeciona się wolno nić czasu odwija!

~ Charles Baudelaire

~tłum. Stanisław Korab-Brzozowski

Baudelaire postać niezwykła, niedopasowana do rzeczywistości, a rozpaczliwie szukająca swojego miejsca na ziemi. To On bezlitośnie rozprawiał się z hipokryzją i tabu cywilizacji mieszczańskiej. Za pięknymi fasadami gmachów kryło się przerażające cierpienie i nędza.

Może dzięki temu, jego niepokornej duszy, skrajnie pesymistycznej osobowości potrafił jak żaden inny poeta wykreować wizję człowieka, ukazać jego nędzę, brzydotę, wewnętrzne studium jego przeżyć odległych od przyziemnej codzienności. Uwa­żał, że twór­ca jest zdol­ny do od­czy­ty­wa­nia zna­ków ukry­tych w ota­cza­ją­cym go świe­cie- łą­cze­nie wi­dzia­ne­go z nie­wi­dzial­nym.

Wołam z głębin, a wszystko i tak wiruje w rytm życia i śmierci!

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!