Jak biały kamień…

Słowo siostra przywołuje na myśl ideał połączenia i wsparcia.

– Deborah Tannen

~Julien Douvier

Jak biały kamień w głębi studni ciemnej,

Tak we mnie jedno czai się wspomnienie.

Nie walczę z nim i walczyć by daremno,

Bo w nim i radość moja, i cierpienie.

I chyba każdy, kto mi spojrzy w oczy,

Wyczytać musi je z ich smutnej treści.

I głębszym smutkiem twarz mu się zamroczy,

Niż gdyby słuchał samej opowieści.

W przedmioty ludzi niegdyś przemieniano

Ze świadomością im pozostawioną,

By smutki cudze wieczną były raną.

Tak w me wspomnienie ciebie przemieniono.

~ Anna Achmatowa

~Tłum. Leonard Podhorski-Okołów

Wiesz Danusiu, każde wspomnienie ma kształt Ciebie i jednocześnie mnie. Przecież byłaś częścią mojego świata, jego dopełnieniem. 

Dzisiaj ogarnięta jestem specyficzną apatią, ale coraz częściej podnoszę głowę, bo chcę zrozumieć sens wydarzeń i sens swoich emocji.

Nawet zaczęłam otaczać się kamieniami szlachetnym, bo stały się dla mnie amuletem, ozdobą. Nic trwalszego nie ma, przecież formowane były w ziemi przez miliony lat. Czuję tę pozytywną energię i wierzę w sprawczą moc kamieni. Przechodzę każdego dnia swo­istą ilu­mi­na­cję du­cho­wą i emo­cjo­nal­ną za­ra­zem. Niech magia się dzieje!

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!