Cisza …

Tam, gdzie nie jesteśmy silni, mamy być mądrzy

~ks. Krzysztof Grzywocz

~Pikista.com

 

Przyjdź ciszo

urodzajny deszczu

napełnij uszy milczeniem

swych ogromnych basetli

rozpluskaj swoje lutnie

skrzypce dudy tambury

połącz strunami

niebo z ziemią

niech stanie się tak cicho

jakby śnieg spadł przed świtem

tak cicho by w tej ciszy

słychać było szept zmarłych

Zstąp ciszo gołębico

przedrzyj się białym piórem

przez obręcz żelazną huku

wokół wrzącej planety

spadnij rosą na wargi

oczyść z wszelkiego zgiełku

daj się połknąć jak hostia

ucisz nas do głębi

~ Anna Kamieńska

Tak sobie myślę, że do CISZY trzeba dojrzeć …

Wszyscy chcą wyrzucać z siebie słowa, słowa, słowa … nic nie wnoszące, nie oddające prawdy o świecie, rzeczywistości. Każdy chce mówić, nikt nie chce słuchać! W stale zmieniającym się, burzliwym otoczeniu znaczenie ciszy nigdy nie było większe ani mniej zrozumiałe.

Danusiu, otworzyłam się na ciszę, na spokój i usłyszałam własne myśli, uporządkowałam chaos. Chcę być szczera wobec siebie, własnych wartości.

Tylko w przestrzeni i moim ogródku mogą zaistnieć te cudowne chwile milczenia, cichego bezruchu. Jestem sama ze sobą i dla siebie. Cichnę w sobie, a miłość jest we mnie i wokół mnie. Nie chcę żyć w lęku, chcę czuć, że żyję TU i TERAZ …

Tak więc Danusiu szkicuję to swoje życie, tak jak je widzę i nie martwię się tym, że inni nie widzą tego co ja.

Nieustannie szukam ciszy w sobie, by poczucie pokoju było ze mną w każdej sytuacji. Tego życzę sobie, Jurkowi, Mamie, i moim bliskim w 2025 roku …

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!