Ta jedna sztuka...

To, co kochamy i tracimy, jest zawsze naszą częścią.

~Helen Keller

~César.Gutiérrez

W sztuce tracenia nie jest trudno dojść do wprawy;

tak wiele rzeczy budzi w nas zaraz przeczucie

straty, że kiedy się je traci - nie ma sprawy.

Trać co dzień coś nowego. Przyjmuj bez obawy

straconą szansę, upływ chwil, zgubione klucze.

W sztuce tracenia nie jest trudno dojść do wprawy.

Trać rozleglej, trać szybciej, ćwicz - wejdzie ci w nawyk

utrata miejsc, nazw, schronień, dokąd chciałeś uciec

lub chociażby się wybrać. Praktykuj te sprawy.

Przepadł mi gdzieś zegarek po matce. Jaskrawy

blask dawnych domów? Dzisiaj - blady cień, ukłucie

w sercu. W sztuce tracenia łatwo dojść do wprawy.

Straciłam dwa najdroższe miasta - ba, dzierżawy

ogromniejsze: dwie rzeki, kontynent. Nie wrócę

do nich już nigdy, ale trudno. Nie ma sprawy.

Nawet gdy stracę ciebie (ten gest, śmiech chropawy,

który kocham), nie będzie w tym kłamstwa. Tak, w sztuce

tracenia nie jest wcale trudno dojść do wprawy;

tak, straty to nie takie znów (Pisz!) straszne sprawy.

~Elizabeth Bishop

~przekład Stanisław Barańczak

Problem straty i godzenia się z nią. Wiersz obrazuje, jak łatwo, z pozoru, pogodzić się ze stratą, jednocześnie ukazując, jak trudna jest to umiejętność.

Z wiekiem, coraz trudniej godzę się z poczuciem straty. Czuję wówczas na plecach oddech starości. Uciekające słowa, co to ja chciałam powiedzieć, brak ochoty zmierzenia się z trudami dnia codziennego. Z tym nie można się pogodzić, nie zauważać i/lub udawać, że nic się nie stało. Nie mówiąc o stracie kochanej osoby. Zadany cios po stracie Siostry podciął mi skrzydła. Nie jestem w stanie wstać, wyprostować się i iść dalej, wciąż nie mogę się z tym pogodzić. Ból straty jest ze mną każdego dnia …

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!