Przebudzenie…

Wspólne życie to wspólny dom, wspólne zakupy, wspólne marzenia, ale przecież także i to...

mój domowy pantofel pod jego tapczanem.

 Niby prozaiczna rzecz, a przecież zamyka się tu cała poezja

~Krystyna Siesicka

~liane

Życie nabiera innych odcieni –

drżące, drżące słucha tego i milczy,

kiedy jak blask od bajkowego kamienia w Wetter

myśl o tobie z głębin

unosi cały rozżarzony świat.

Na nowo obudzona widzę rzeczywistość,

gdzie przykry sen przed chwilą na mnie ciążył.

Powietrze jest żywe, życiem oddycham,

życiem od ciebie, od ciebie.

~ Karin Boye

~tłum. Ryszard Mierzejewski

Coraz trudniej żyje się parom. Nie szukają wspólnej płaszczyzny porozumienia. Tak łatwo rezygnują z siebie.

Cieszę się, że będąc tyle lat w szczęśliwym związku i przechodząc wszystkie etapy mogę stwierdzić, że jesteśmy w najlepszym jego okresie. Jesteśmy przyjaciółmi i patrzymy na siebie realistycznie. Wciąż dbamy o szczegóły by zachwycać, zaskakiwać i być atrakcyjnym intelektualnie, fizycznie. Ważne jest MY, a nie ja. Patrzymy w jednym kierunku … i wspólnie życiem oddychamy!

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

Prośba o ciszę …

Cisza pozwala nasłuchiwać tego tajemniczego głosu, który mówi w nas dla przemiany naszego życia.

~Dag Hammarskjold

~ Alessio Andreani

Przyjdź ciszo

urodzajny deszczu

napełnij uszy milczeniem

swych ogromnych basetli

rozpluskuj swoje lutnie

skrzypce dudy tambury

połącz strunami

niebo z ziemią

niech stanie się tak cicho

jakby śnieg spadł przed świtem

tak cicho by w tej ciszy

słychać było szept zmarłych

Zstąp ciszo gołębico

przedrzyj się białym piórem

przez obręcz żelazną huku

wokół wrzącej planety

spadnij rosą na wargi

oczyść z wszelkiego zgiełku

daj się połknąć jak hostia

ucisz nas do głębi

~ Anna Kamieńska

Jestem tylko cząstką wiecznie żywej natury. Nie ma wokół mnie tłumu ludzi, gadających głów. Jest za to cisza, której doświadczam każdego dnia. Może w ten sposób, podświadomie, szukam kontaktu z moimi bliskimi po drugiej stronie …?

Mieć ciszę w sobie to mieć wgląd do własnego serca, własnych myśli, spokoju- cichego bezruchu… Kocham ten niepowtarzalny, pozazmysłowy stan! Pragnę, by poczucie pokoju było ze mną w każdej sytuacji.


Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

Letni dzień …

~Dorina Costras

Kto stworzył świat?

Kto stworzył łabędzia i czarnego niedźwiedzia?

Kto stworzył pasikonika?

To znaczy, tego tutaj pasikonika —

tego, który właśnie wyskoczył z trawy,

tego, który je cukier z mojej dłoni,

który rusza żuchwą do przodu i do tyłu zamiast w górę i w dół,

który rozgląda się ogromnymi oczami.

Teraz podnosi swoje blade ramiona i starannie myje swoją twarz.

Teraz otwiera skrzydełka i szybuje w powietrzu.

Nie wiem dokładnie czym jest modlitwa.

Wiem jednak jak uważnie patrzeć, jak położyć się

w trawie, jak ukląc na łące,

jak próżnować i zapaść w błogostan, jak spacerować po polach,

na czym właśnie zeszła mi większość dnia.

Powiedz mi, co innego miałam do roboty?

Czyż nie jest tak, że wszystko umiera w końcu i zbyt szybko?

Powiedz mi, co zamierzasz zrobić

z twoim własnym, jedynym, szalonym i bezcennym życiem?

~Mary Oliver

Tłum.~ Janusz Solarz

To kolejny wiersz Mary Oliver, który poświęcony jest przyrodzie. Proste słowa, a tak dobitnie trafiają w czułe struny mojej duszy. Obcowanie z przyrodą to nieustający zachwyt, radość, prawdziwość życia. Czerpię z niej siłę! Szkoda, że każdego dnia ubywa nam tego dobrostanu!

Pewien krytyk w Harvard Review tak pisał o jej wierszach: „Poezja Mary Oliver to doskonałe antidotum na przerost cywilizacji. To jest poetka mądra i szczodra, a jej wiersze pomagają nam spojrzeć intymnie i z bliska na świat, który nie jest naszym dziełem, ale którego tajemnice jesteśmy w stanie zniszczyć.”

Trudno się z tą opinią nie zgodzić – człowiek jest niestety szkodnikiem, potrafi nawet podciąć gałąź na której siedzi.

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

Tak wiele inspiracji jest w naturze…

Zarys kamienia jest okrągły, nie ma końca i początku; podobnie moc kamienia jest nieskończona.

Kamień jest doskonały w swym rodzaju i jest wytworem natury, nie został ukształtowany przez żadne sztuczne siły. 

Nie jest piękny, ale jego struktura jest solidna […].

Ścigany przez Niedźwiedzia

1843-1915, Siuks Santee-Yanktonai

~własna interpretacja lebens art. stone carin water square

Kamyk jest stworzeniem

doskonałym

równy samemu sobie

pilnujący swych granic

wypełniony dokładnie

kamiennym sensem

o zapachu który niczego nie przypomina

niczego nie płoszy nie budzi pożądania

jego zapał i chód

są słuszne i pełne godności

czuję ciężki wyrzut

kiedy go trzymam w dłoni

i ciało jego szlachetne

przenika fałszywe ciepło

– Kamyki nie dają się oswoić

do końca będą na nas patrzeć

okiem spokojnym bardzo jasnym

~Zbigniew Herbert

Oto niezwykłość przyrody, niemy świadek historii Ziemi. Kim my jesteśmy ze swoim przeciekającym przez palce życiem, usiłującymi chwytać okruchy dnia?

Kamień i stojący przed nim człowiek – stworzenia doskonałe? Co mają ze sobą wspólnego? A mają, na każdego działa nieubłagany czas. Wiatr, słońce, deszcz i temperatura będą coraz bardziej wygładzać i niszczyć kamień, a jego atomy wrócą do obiegu. I człowiek pewnego dnia straci kontrolę nad swoimi atomami, i one też wrócą do obiegu.

Jesteśmy naznaczeni tym dążeniem do wieczności. Wierzymy, że pewnego dnia przejdziemy do innego świata. Zostaniemy wciągnięci przez portal, przejdziemy przez gwiezdne wrota; do innego, lepszego, bardziej sprawiedliwego i szczęśliwego świata. Tam spotkamy kochane osoby, a tym, którzy nas skrzywdzili – wybaczymy. A może to wszystko kłamstwo? Nie opadnie kurtyna, nie ujrzymy pięknego widoku zalanego silnym jasnym światłem? Może nasze życie, to kolejna warstwa osadowa, całkiem jak w morzu z okresu Kredy ery mezozoicznej?

Kamienie pozostaną na kolejne tysiąclecia, a człowiek?

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

Przeszłość ma prawo wypłowieć …

 

~Danka Jaworska

Nie wracam do niej w myślach, w mowie

Nie szukam gamy jej kolorów

Myśl moja krąży według wzoru

Że Przeszłość ma prawo wypłowieć

A co mi Teraźniejszość daje?

Z Przeszłości się wywodzi przecież

Proste następstwo w Czasu świecie

Przyszłość - z nadzieją się rozstaje

Więc ... wściekłość jest najlepszą cechą

By Teraźniejszość trzymać w ryzach

Na tym padole łez i śmiechu

Swe Szczęście z koralików nizać

Bo ...ile jeszcze mam oddechów

I na jak długo ważna wiza?

~Alexander Czartoryski

Wszystko ma prawo z upływem czasu wypłowieć. U mnie czas nie ma znaczenia – pamiętam wszystko, co wiąże się z Tobą Siostrzyczko…

Na dzień dzisiejszy żyję tylko w „kontekście” czasu, staram się zrozumieć i zdaję sobie sprawę, że nikt i nic nie jest od niego wolne. Żyję nieśpiesznie, nie walczę, widzę tylko scenę ze zmieniającymi się „aktorami”, związkami - dla mnie już niewielkie mają znaczenie. Odcinam się od rozedrganych ludzi, histerycznych chwil pozbawionych autorefleksji, zadumy nad tym co, przed – po – teraz.

Może to błąd, że pozorne ruchy stały się sposobem na oszukanie mojego biologicznego przemijania.

Nic to, to moje życie i moje wybory!

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

Oto jest życie …

 

~Dijango

Ko­chać i tra­cić, pra­gnąc i ża­ło­wać,

Pa­dać bo­le­śnie i znów się pod­no­sić,

Krzy­czeć tę­sk­no­cie "precz!" i bła­gać "pro­wadź!"

Oto jest ży­cie: nic, a jak­że do­syć...

Zbie­gać za jed­nym klej­no­tem pu­sty­nie,

Iść w toń za per­łą o cudu uro­dzie,

Aże­by po nas zo­sta­ły je­dy­nie

Ślady na pia­sku i krę­gi na wo­dzie.

~Leopold Staff

No cóż takie jest życie, jakie je sobie stworzymy… Mierzę siły na zamiary, podchodzę z ufnością do wszystkich moich celów, a wszystko dopasowuję do posiadanych sił i środków. Nie mam wówczas poczucia przegranej, rozczarowania. Lubię swoje nieśpieszne życie! Dziękuję za wszystko, co było mi dane przeżyć i co przeżywam teraz, i co przeżyję za chwilę w przyszłości. Wiem, że nic nie dzieje się bez przyczyny…

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

Marzenia senne…

Marzenia senne na jawie – to nadzieja.

~Arystoteles

~Stas Sugint

I nazwałam to marzenie senne

bo chciałam zatrzymać

Białe kwiaty rozkwitające nocą

Białe kwiaty rozkwitające wzdłuż ogrodowych ulic

Ludzie chodzą tam i z powrotem i zapominają i

ubierają się w paradne stroje

„Jednak nigdy nie wracają

własne zmienione poglądy”

Deszcz pada i białe kwiaty w

deszczu i deszcz są czystym sercem jak

bezdomne zwierzęta o czystym sercu

~ Tua Forsström

         ~tłum. ze szwedzkiego Ryszard Mierzejewski

Już Freud uważał, że sny stanowią ukryte pragnienia. Jego teorie głoszą, że sny składają się z dwóch części: treści, która jest zapamiętanym snem po przebudzeniu, oraz utajonej treści, której nie pamiętamy, a która zostaje w naszej świadomości.

Możliwe, że marzenia senne są przedłużeniem zwykłej rzeczywistości i odnoszą się do niedawnych doświadczeń i spraw, o których myślało się poprzedniego dnia. Jednak nie lekceważę treści snu. Niejednokrotnie wysłały mi ostrzeżenie lub bezpieczną podpowiedź jak radzić sobie z niebezpiecznymi sytuacjami.

Nie szukam odpowiedzi w senniku, ale odwołuję się do własnych doświadczeń i nie bagatelizuję, że marzenia senne są tylko sposobem mózgu na nadanie sensu bezsensowi .

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!