Przesilenie …

Niepowodzenie może być wyzwalające, ponieważ nie ma już nic do stracenia.

~Joan Borysenko

~Josh Adamski

1.

nie będę pustelnikiem wśród półek w dyskontach

na kwadrans przed zamknięciem galerii handlowej

Nomadem z wędrującym na oklep spojrzeniem

na okularach przeciwsłonecznych po trzeciej przecenie

pić shake’a zaglądając przez słomkę by dostrzec

światełko lub samotność na końcu tunelu

2.

przejęzyczam się jakbym jadł płatki na sucho

w poprzek ugryzł się w język próbując przekreślić

budował Wieżę Babel zwijając w rulonik

mam w buzi Atlantydę a potop jest śliną

na drogę nie zabieram ze sobą przystani

wypłynę na łzie – wpada do morza chusteczki

by w końcu wejść na wieżę kosmyka – przyczepił

się na bluzie i został rozbitkiem czułości

3.

wmawiam sobie że słońce jest pępkiem bez brzucha

kobiety noszą gotyk na rzęsach i tipsach

dlaczego wczesne ranki zajączek na ścianie

krwawią jasno zachodząc bez ciemnych wyjaśnień

to chciałbym wytłumaczyć wytłumić wśród tłumu

prowadzić operacją na otwartej tęczy

kabriolet jako armię przecież w kolcu róży

wybija źródło rwącej do bólu czułości.

~Patryk Nadolny

Znalazłam wiersz młodego poety Patryka Nadolnego, Przesilenie … Motyw przejścia, zmiany, określenia własnej pozycji w rzeczywistości. Trochę dziwny, ale w dziwnych czasach żyjemy. A życie naznaczone poczuciem straty pozwala w jakiś sposób oswajać obecność we współczesności …

Długo, bardzo długo oswajam żałobę, ale wierzę, że czemuś to służyło. Przez ten cały okres próbowałam dopasować kawałki rozbitego lustra do własnych wyobrażeń … ale tak się nie da, to jest trudne i mało prawdopodobne, by się udało bez strat złożyć cokolwiek. Może też trudno było mi zaakceptować fakt, że bliscy niekoniecznie są bliskimi!

Hmm, tworzymy różne światy, każdy ma prawo do własnego kawałka przestrzeni. To wiem, nie ma znaczenia, co ja myślę i czy z tym się zgadzam. Jednak zgadzać się nie muszę.

Ale pewnego dnia przyszła moja już ponad roczna choroba. Nastąpił czas przebudzenia, chyba w mojej głowie nie ma już wojny.

Trochę to trwało, zanim spotkałam się ze sobą!
Mimo wszystko zrobiło mi się smutno.

Danusiu, zawsze w moim sercu!

__________________________

Josh Adamski- fotograf z Tel Awiwu specjalizuje się w barwnej, surrealistycznej fotografii impresjonistycznej.

Niewinność...

Miłość to jedyna rzecz, która się mnoży, gdy ją dzielisz.

~ Antoine de Saint-Exupéry

~ Paula Jones

Jeśli chcesz, urządzimy nasz dom tak pięknie,

Że będziemy mieszkać w nim latem i zimą!

Będziemy patrzeć, jak wokół śnieg topnieje,

A pożółkłe drzewa na nowo się zielenią!

Harmonijne dni i szczęśliwe pory roku

Przejdą na jasną stronę na swej drodze,

Jak te piękne dzieci z wesołego zespołu,

Splecione w grze i trzymające się za ręce.

Przed naszym oknem posadzę różę,

Aby chrzcić dzień jej zapachem i rosą;

Dziecko prowadzi stado bydła posłuszne,

Kładąc na polach jego szczerość naiwną.

Słońce frywolne i księżyc zamyślony

Wokół gładkich pni topoli się owijają,

Zastanawia nas stan ich duszy zmęczony

Który od jasnych dni i wieczorów uzależniają.

Serca nasze tak proste i łatwowierne do otwarcia

Sprawiają, że duchy uroczych bajkowych opowieści

W duszach starych zegarów powracają do życia,

Razem z powietrzem tajemnym, pełnym uprzejmości.

W zimowe wieczory, by lepiej poczuć ciepło ognia,

Postaramy się też oboje pomarznąć troszkę,

W duszach zatańczą nam wtedy wielkie światła

W blasku ich drewna, które wyda nam się radosne.

Poruszeni słodyczą, którą wiosna przynosi,

W kwietniu będziemy niepokojeni snami,

A miłość czule zagra do naszych drzwi,

I będzie liczyć dni białymi kamykami...

~Anna de Noailles

~tłum. Ryszard Mierzejewski

Zwyczajność jakże ona jest niezwykła w cudnych słowach wiersza Niewinność!

„Jeśli chcesz, urządzimy nasz dom tak pięknie,

Że będziemy mieszkać w nim latem i zimą!

Będziemy patrzeć, jak wokół śnieg topnieje,

A pożółkłe drzewa na nowo się zielenią!”.

Piękna miłość, która nie przemija. Zmieniają się pory roku i pory dnia, ale uczucie dwojga ludzi będzie wieczne. Bez miłości życie staje się ubogie, niepełne, smutne.

Jestem szczęściarą!

Miłość daje mi poczucie bezpieczeństwa i akceptacji. Kiedy jestem kochana i kocham innych, czuję się ważna i doceniana.

Czy tego chciałabym?...

Człowiek wie, że to miłość, kiedy chce przebywać z druga osobą i czuje, że ta druga osoba chce tego samego.

~ Nicholas Sparks

~Jennifer Delgado

Czy tego chciałabym? Nie wiem.

Kocham cię na tak wiele sposobów.

Możesz je sprawdzać i wybierać, bowiem

Jestem dla ciebie matką czułych pokarmów.

Każdego dnia poprzez duszę i ciało

Wyrzekałam się jakichś nadziei,

A jednak wciąż trzymam się mocno

Mojej ukochanej elokwencji.

Tego instynktu, który mnie unosi,

Pełnego miłości twego przygnębienia;

- A kiedy twoje piękne ciało śni,

Chciałabym mówić do twojego serca...

~ Anna de Noailles

~łum. Ryszard Mierzejewski

Tak, kocham Cię na tak wiele sposobów i trwa to nieustannie już 48 lat. Jestem dumna i szczęśliwa, że mam cudownego męża, przyjaciela na dobre i na złe. Niech to kochanie trwa każdego dnia … Była to miłość od pierwszego wejrzenia, od ostatniego wejrzenia, od każdego, wszelkiego wejrzenia. – Vladimir Nabokov

Szczęście …

Tęsknota jest pokutą za przeżyte kiedyś szczęście.

~Manuela Gretkowska, Trans

~Loui Jover

Chcę spać,

wiatr mnie kołysze

I tęsknota śpiewa mi do odpoczynku.

Chcę płakać.

Same

kwiaty Łzy szepczą do mnie.

Zobacz liście:

Mrugają na wietrze

I udają przede mną sny.

Tak i później -

Śmieje się tam, gdzie dziecko

I gdzieś ma nadzieję na gola.

Mam tęsknotę

za szczęściem?

Po szczęściu.

Chcę zapytać:

czy to nigdy nie wróci

~Rose Ausländer

Bo czymże jest szczęście?

No cóż, to tylko ta chwila co trwa. Ulotna i łatwo nam się wymyka. Niestety, ostatnio wiele takich chwil przegapiłam. Brakuje mi do szczęścia zdrowia, siły, by pokonać trudy dnia codziennego. Pragnę satysfakcji z życia… i „Po szczęściu. Chcę zapytać: czy to nigdy nie wróci”.

Danusiu, zawsze w moim sercu!

Odgłosy i kryształ …

Ludzie są jak morze, czasem łagodni i przyjaźni, czasem burzliwi i zdradliwi.

Przede wszystkim to jednak tylko woda.

Albert Einstein

~fot. Mike'a Hollmana

Z wydm coś woła.

Czyjaś dusza

szuka swej postaci.

Perła wyjęta

z zaginionej muszelki

czy błądzący wśród skał

głos zakochanego.

Kto rozpozna wołanie?

Gdzie przywołująca przestrzeń

wyrzeźbić może bogatsze kształy?

Chodź – wydmy są dzisiaj

dźwięczne i przeźroczyste:

wybrzeże z odgłosów i kryształu.

Rose Ausländer

przełożyła Maria Krysztofiak

Dążę do spokoju, przewidywalności, a w przytłaczającej przestrzeni szukam obszaru zamkniętego. Mojego miejsca schronienia, bezpiecznego, w którym odradzają się tylko dobre wspomnienia. Bo tylko cisza i spokój są w stanie ukoić moje głęboko tkwiące bolesne wspomnienia.

Danusiu, zawsze w moim sercu!

Noc VI …

Jeden dzień na raz – to wystarczy. Nie oglądaj się za siebie i nie martw się przeszłością, ponieważ jej już nie ma.

I nie niepokój się o przyszłość, bo ta jeszcze nie nadeszła.

Żyj teraźniejszością i rób to tak pięknie, by była warta wspominania.

~Ida Scott Taylor

~Loui Jover

Sekundy kapią

w nocną pustkę

Bezsennie śnisz

legendę

o księżycu i gwiazdach

Czas

przecieka twoja myśl:

gdzie są ci

których już nie ma

Gdzie jestem

pytasz czarne lustro

lecz ono cię nie widzi

Widzisz jego noc

słyszysz tylko

swój wystraszony oddech

~Rose Ausländer

~tłum. Ryszard Wojnakowski

Sekundy nieubłaganie przepływają przez palce; Czas przecieka moja myśl: gdzie są ci których już nie ma? Gdzie w tym wszystkim jestem ja? Kolejna bezsenna noc i słyszę tylko swój wystraszony oddech.

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

Mój oddech …

W młodości szukamy wierzchołków, na starość – korzeni

~ Fuchs Marierose

~Tomas Hammar

W moich głębokich snach

ziemia płacze

krwią

Gwiazdy uśmiechają się

do moich oczu

Przychodzą ludzie

z wielobarwnymi pytaniami

Idźcie do Sokratesa

odpowiadam

Przeszłość

mnie wymyśliła

ja odziedziczyłam

przyszłość

Mój oddech nazywa się

TERAZ

~Rose Ausländer

~tłum. Ryszard Wojnakowski

Czy kroczę drogą moich przodków? Tak i nie.
Tak, odziedziczyłam przyszłość, a mój oddech nazywa się TERAZ.
Niewątpliwie jestem jaka jestem po moich antenatach. Podzielam te same wartości, bo geny przodków z wiekiem odradzają się we mnie. Doceniam ich postawy, wybory i tym kim byli w życiu - dobrymi i prawymi ludźmi.

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!