niedziela, 4 marca 2018

Lustro duszy ...

Niektóre wydarzenia odciskają się w nas tak głęboko, że stają się bardziej doniosłe dopiero długi czas później. Takie chwile jątrzą przeszłość, a przez to są zawsze obecne w naszych wciąż bijących sercach. Niektórych wydarzeń się nie wspomina, lecz przeżywa je od nowa. 
 ~ R. Scott Bakker

Ekaterina Zagustina (Katja Faith)
~Ekaterina Zagustina (Katja Faith)
Dobrze z dzieciństwa pamiętam ten lęk.
Omijałam kałuże,
zwłaszcza te świeże, po deszczu.
Któraś z nich przecież mogła nie mieć dna,
choć wyglądała jak inne. 
Stąpnę i nagle zapadnę się cała,
zacznę wzlatywać w dół
i jeszcze głębiej w dół,
w kierunku chmur odbitych
a może i dalej. 
Potem kałuża wyschnie,
zamknie się nade mną,
a ja na zawsze zatrzaśnięta – gdzie –
z niedoniesionym na powierzchnię krzykiem. 
Dopiero później przyszło zrozumienie:
nie wszystkie złe przygody
mieszczą się w regułach świata
i nawet gdyby chciały,
nie mogą się zdarzyć.

~Wisława Szymborska, Kałuża z tomiku „Chwila”


Zapewne wszystkiemu winna jest wyobraźnia, zwielokrotnia zło i je demonizuje … Nie tylko dobro, ale i zło bywa iluzją, a więc niezrozumiałe dla nas reguły świata mogą też mieć ukryte dobre dno. Ważne by swoje lęki opanować, powstrzymać, zakwestionować. Wierzę w to, że będzie dobrze – może kiedyś w przyszłości … Teraz spróbuję pozwolić sobie na zwykłe życie. Nabrać dystansu do siebie, otaczającej rzeczywistości… Mimo, że ciągle we mnie jest więcej znaków zapytania niż pewności czy wiary w sens czegokolwiek …

I dla nas wspomnienia z dzieciństwa były fundamentem, na którym opierałyśmy dorosłe życie. W lustrzanym odbiciu widziałyśmy księgę wspomnień i były wśród nich takie, które trafiały do otchłani zapomnienia ...

Danusiu, z wielkim zaciekawieniem przeczytałam wiersze z tomiku "Chwila". To tylko Wisława Szymborska ma ten dar pochylania się nad człowieczą ułomnością i słabością. Pomiędzy "Chwilą" a "Wszystkim" toczy się gra o prawdę istnienia. Ciągle gra, a przecież rezultaty tej gry okazują się często odkryciem upragnionego sensu. Może i ja Danusiu ponownie odkryję swój sens istnienia?
Kocham Cię Siostrzyczko ...

Zawsze w moim sercu!

2 komentarze:

  1. Życie - jedyny sposób
    żeby obrastać liśćmi,
    łapać oddech na piasku,
    wzlatywać na skrzydłach;
    (...)
    odróżniać ból
    od wszystkiego, co nim nie jest;
    (...)
    i bez ustanku czegoś ważnego
    nie wiedzieć.
    ~ "Notatka", Wisława Szymborska
    Niewiedza nie jest tu wszakże brakiem wiedzy, lecz stanem gotowości do przyjmowania wciąż nowej, objawiającej się w procesie istnienia mądrości. Muszę być Danusiu gotowa do przyjmowania nowych wyzwań ...

    Stała i niezmienna jest pamięć o Tobie Siostrzyczko!

    OdpowiedzUsuń
  2. Chyba tak jest, wspomnienia są lustrem naszej duszy. Czasami i ja mam poczucie paraliżującego strachu, gdy spotka się przeszłość z teraźniejszością.
    Daneczko ŚWIĄTECZNE światełka mojej pamięci ([*])

    Postaram się zdobyć tomik "Chwila". "Kałuża" wprawiła mnie w stan melancholii:)
    Jagoda

    OdpowiedzUsuń