Chwila pojednania …

Odwagi. Droga do pojednania była drogą odwagi. 

Odwagi, by nie przyjmować świata takim, jakim go dostajesz. 

Odwagi, by porzucić uprzedzenia i przyznać, że nie miały zbyt wiele wspólnego ze świętością. odwagi, by się zmienić. 

Odwagi, by zmienić innych.

~Ian McDonald

~ George Redhawk

Weź w rękę siwy opłatek dnia

bo oto nadeszła chwila pojednania

niech się pojedna

jabłko z nożem

drzewo z ogniem

dzień z nocą

śmiech z płaczem

nicość z ciałem

niech się pojedna

samotność z samotnością

~ Anna Kamieńska

Nie jest mi potrzebna okazja, by pojednać się, wybaczyć. Czy też zrozumieć, że złość, unoszenie się honorem niczego nie zmienia i nie prowadzi do spokoju ducha.

Po latach, okazuje się, że codzienność, zwyczajność, dobre gesty łagodzą zacietrzewienie.

Siostrzyczko, to, co prawie niezauważalne stało się naturalnym uciszeniem emocji, i pozbycie się radykalnych stwierdzeń. Obudziłam się i mam ogromną nadzieję, że to doświadczenie doprowadzi do psychicznego i duchowego uzdrowienia. Pozwoliłam sobie zobaczyć własne życie z innej perspektywy i na nowym poziomie.

No cóż, staram się odrabiać lekcje z każdego kryzysu, i w nieco inny sposób zrozumieć siebie i swoje położenie.

Niech tak już pozostanie!

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!