Współczesnego człowieka niszczy pośpiech. Nigdy się nie zatrzymuje.
A przecież tajemnicą szczęścia jest umieć czasem przystanąć.
~ Michel Quoist
~Jenn Violetta
Szybko, zbudź się, szybko, wstawaj!
Szybko, szybko, stygnie kawa!
Szybko, zęby myj i ręce!
Szybko, światło gaś w łazience!
Szybko, tata na nas czeka!
Szybko, tramwaj nam ucieka!
Szybko, szybko, bez hałasu!
Szybko, szybko, nie ma czasu!
Na nic nigdy nie ma czasu?
A ja chciałbym przez kałuże
iść godzinę albo dłużej,
trzy godziny lizać lody,
gapić się na samochody
i na deszcz, co leci z góry,
i na żaby, i na chmury,
cały dzień się w wannie chlapać
i motyle żółte łapać
albo z błota lepić kule
i nie spieszyć się w ogóle...
Chciałbym wszystko robić wolno,
ale mi nie wolno?
~ Danuta Wawiłow
Taki sympatyczny wierszyk dla dzieci, ale przecież my dorośli również nie chcielibyśmy się spieszyć Czasami nawet chciałoby się robić coś zupełnie innego.
Z dzieciństwa pamiętam mój dom, otaczających mnie ludzi i mam wrażenie, że wszystkie elementy życia przenikały się w sposób naturalny. Praca, odpoczynek, zabawa, wszelkie spotkania nie burzyły porządku dnia, nikt nie denerwował się, nie pokrzykiwał. Obserwując relacje XXI wieku widzę ogromny pośpiech, który towarzyszy ludziom przez cały dzień. Żyjemy w tempie nieustannego przyspieszenia. Tak, jakbyśmy obawiali się, że nie zdążymy. Nie zdążymy? Ale na co? Z czym?
Widzę zniecierpliwienie, każdy każdego upomina, pogania – bo czas ucieka, czas goni, czas szybko płynie, czas to pieniądz, czas jest na wagę złota…
Chcę wszystko robić we własnym tempie, akuratnie. Nie gonię króliczka, ale uważnie przyglądam się otoczeniu, by już nic po drodze nie zgubić i by z oczu nie zniknęły mi ważne i kochane Osoby.
Wprawdzie jestem raczej smutnym człowiekiem, ale w każdej sytuacji szukam pozytywów. Staram się jak mogę by nie być do końca smutasem.
OdpowiedzUsuńGdy jest uśmiech na twarzy robi się jakoś lżej… Proszę Siostrzyczko o ten uśmiech, siły i wiary w lepsze jutro.
[*]