Samotność jest jak deszcz…

Najstraszniejsze jest, kiedy się jest samotnym we własnym wnętrzu

~Stanisław Jerzy Lec

~ Christina Nguyen

Samotność jest jak deszcz.

Z morza powstaje, aby spotkać zmierzch;

z równin niezmiernie szerokich, dalekich,

w rozległe niebo nieustannie wrasta.

Dopiero z nieba opada na miasta.

Mży nieuchwytnie w godzinach przedświtu,

kiedy ulice biegną witać ranek,

i kiedy ciała, nie znalazłszy nic,

od siebie odsuwają się rozczarowane;

i kiedy ludzie, co się nienawidzą,

spać muszą razem - bardziej jeszcze sami:

samotność płynie całymi rzekami.

~ Rainer Maria Rilke

~ tłum. Janina Brzostowska

Oj tak, doznałam w swoim życiu wszechogarniające uczucie samotności. Wdzierało się wszystkimi możliwymi drogami do mojego serca i odczuwałam nieuchwytną przepaść dzieląca mnie od innych ludzi.

Dzisiaj jest znacznie lepiej, ale w dalszym ciągu nie poszukuję kontaktów. Po prostu nie chcę przeżywać kolejny raz rozczarowania.

No cóż, chyba już tak zostanie i pójdę z Jurkiem przez życie w ciszy i samotności. Może tylko czasami zobaczymy pośpiesznie przemykających obok ludzi. Oni nie będą widzieli nas, a my tylko płynącą rzekę ludzi. I któż to wie, może równie samotnych?

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!