Sieć spojrzeń …

Dusza może mówić oczami i całować spojrzeniem 

~Gustavo Adolfo Bécquer

~w zbiorze Digi- Kunst

* * *

Wszystko jest okiem otwartym

Ja – cząstką tego oka.

Kiedy jednak moje oko się zamknie,

czego będę cząstką?

Zamkniętego oka?

* * *

Sieć spojrzeń

sprawia że świat się jakoś trzyma

i nie rozpada.

I chociaż nie wiem co się dzieje

kiedy ktoś jest ślepy,

będę się wpatrywał w te plecy,

które mogą należeć do Boga.

Mimo wszystko

wypatrujemy innej sieci, innych powiązań,

co zasłonią nam oczy pożyczonym suknem

i rozwieszą deszcz bez ziemi i nieba.

Moje oczy szukają czegoś,

co każe zdejmować buty,

żeby zobaczyć co naprawdę nam daje oparcie,

wymyślać ptaka,

żeby sprawdzić czy istnieje powietrze,

stwarzać światy,

żeby zobaczyć czy jest bóg,

i wkładać na głowę kapelusz,

żeby doświadczyć własnego istnienia.

~ Roberto Juarroz [1]

~tłum. Krystyna Rodowska

Nasze oczy nie kłamią, są zwierciadłem duszy. Zawsze pokażą prawdę. Nieważne jaką przywdziejemy maskę, i nieważne w jakiej sytuacji. Wystarczy odrobina wiedzy by rozszyfrować intencje i odczytać emocje w cudzym spojrzeniu- od wyrażania głębokich uczuć po weryfikację kłamstwa.

Czasami tak bywa, że spojrzenie wyrazi więcej niż potrafimy powiedzieć.

Sieć spojrzeń - dzieło geniusza. Wielki, głęboki, sensualny wiersz. Refleksyjny i poszukujący prawdy. 

Coś mi podpowiada że Roberto Juarroz, może być poetą, którego szukałam. To mój stopień wrażliwości, to odpowiedzi na moje pytania.

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

------------------------------

[1] Roberto Juarroz- Argentyńczyk, z wykształcenia bibliotekarz, z zamiłowania – myśliciel, z głębokiej wewnętrznej potrzeby – poeta. Człowiek niezwykle świadomy i bardzo konsekwentny w swoich życiowych wyborach, zdecydowany wróg polityki i… literatury, przeciwnik angażowania się poetów w sprawy nie związane z poezją. Pozostawił po sobie kilkanaście tomików „poezji pionowej”, kilkaset „okruchów pionowych”, trzy wypowiedzi programowe – oraz nadzieję na uwolnienie poezji z bagażu gadulstwa i ciężaru ornamentyki.

Góra lodowa …

www

Polska właśnie uderzyła w górę lodową długu publicznego. Teraz rozumiecie Państwo te nawoływania o zmianę Konstytucji, te oskarżenia o popieranie Putina każdego, kto ma inne zdanie. Trzeba natychmiast zmienić Konstytucję, bo trzeba zatrzymać majątki rosyjskich oligarchów, trzeba uzbroić armię, itd. Prawda jest jedna, trzeba zmienić Konstytucję, aby dalej zadłużać kraj, aby dalej hojnie płacić swoim z pieniędzy wszystkich obywateli (pomysł wzięty od Josepha Goebbelsa). Propozycje zmiany limitu długu publicznego, to próba uniknięcia kompromitacji, alternatywą jest otwarcie ją złamać lub wyprowadzać wydatki poza budżet (dotychczas poza budżetem jest 408 mld zł). Realizować "kreatywną księgowosć" i jawnie łamać prawo. Narodowy Bank Polski nie może finansować deficytu budżetowego poprzez skup obligacji skarbowych. Ale to robi!

www

"Nie wolno zaciągać pożyczek lub udzielać gwarancji i poręczeń finansowych, w następstwie których państwowy dług publiczny przekroczy 3/5 wartości rocznego produktu krajowego brutto. Sposób obliczania wartości rocznego produktu krajowego brutto oraz państwowego długu publicznego określa ustawa" - punkt piąty, artykuł 216 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Oznacza to, że gdy dług publiczny osiągnie poziom 60% PKB, rząd ma konstytucyjny obowiązek przedstawić budżet bez deficytu. Gdyby pisdzielcy postanowili trzymać się zapisów ustawy zasadniczej, to muszą wykonać drastyczne cięcia wydatków (zwłaszcza transferów socjalnych), to zrujnowałoby poparcie społeczne i w konsekwencji oznaczałoby utratę władzy i utratę tysięcy państwowych synekur. Nagłe zacieśnienie polityki fiskalnej, to prawdopodobnie kolejne uderzenie recesji i wzrost bezrobocia (chyba że Ukraińcy pomogą). Takie są skutki prowadzenia rabunkowej polityki fiskalnej w czasach dobrej koniunktury gospodarczej, którą mieliśmy w latach 2015-2019. Od 2016 roku na programy socjalne przeznaczono 240 mld zł. Ile mielibyśmy za te pieniądze elektrowni atomowych?

Konstytucyjny limit długu publicznego jest nam nie tylko potrzebny, ale jest on niezbędny. Trzeba powstrzymać to szaleństwo władzy. W interesie naszej przyszłości powinniśmy zabiegać o wzmocnienie tego zapisu. Na przykład poprzez sformułowanie, że wysokość długu publicznego liczona jest według definicji UE. Konieczne też wydaje się wprowadzenie osobistej i materialnej odpowiedzialności ministra finansów i premiera za naruszenie zapisów konstytucyjnych.

Na razie Titanic nie zmienia kursu, a orkiestra gra dalej.

Aktualizacja z 13 kwietnia 2022

Po kilkunastodniowej  nieobecności pojawił się licznik polskiego długu publicznego. To projekt Fundacji Forum Obywatelskiego Rozwoju prowadzony od 2010 r. Polecam zainteresowanym przyszłością swoich dzieci.

Pisowcy chcą zmienić konstytucję i zlikwidować konstytucyjny ogranicznik, aby dalej zadłużać nas wszystkich. Cel jak zwykle jest szczytny - inwestycja w WP. Cel jest inny - duży zakup kiełbasy wyborczej, a armaty zakupi się później. Nawiasem mówiąc, wojna na Ukrainie pokazuje, że zakup czołgów Abrams nie jest trafiony - lepszy byłby zakup broni przeciwpancernej i przeciwlotniczej - planujemy przecież obronę naszych granic, nie ofensywę na terytorium wroga.

Tymczasem prezes NBP bezwstydnie zapowiada, że NBP znowu może rażąco złamać prawo (https://biznes.interia.pl/waluty/aktualnosci/news-for-czy-prezes-glapinski-przewiduje-razace-zlamanie-prawa-pr,nId,5955932). Chyba stoimy nad przepaścią. 

Autor: ~Jerzy K.

To nie było warte...

Nowoczesny człowiek żyje w iluzji, że wie,

 czego pragnie - gdy tymczasem pragnie dokładnie tego, czego się od niego oczekuje, że będzie pragnął.

~Erich Fromm [1]

~ Ben Wolf [2]

Ach, to nie było warte

by sny tym karmić uparte

by stawiać duszę na kartę

ach to nie było warte.

Ach, to nie było warte

by nosić łzy nie otarte

i by mieć serce wydarte

to wcale nie było warte...

~Maria Pawlikowska-Jasnorzewska

Mamy XXI wiek i powróciły czasy dominacji mężczyzn. Kolejny raz kobiety walczą o prawo do samostanowienia o swoim ciele, związkach i macierzyństwie. Chcieliby by powróciło życie w zgodzie z zasadą trzech K (Kinder, Küche, Kirche - dzieci, kuchnia, kościół). Marzą im się cnoty niewieście!

Takie wzorce obecnie rządzących odrzucam w całej rozciągłości.

Każda z nas chce być kochana, ale ze wzajemnością i w partnerskim związku. Rozczarowane życiem kobiety mogą wówczas stwierdzić - Ach, to nie było warte, by sny tym karmić uparte, by stawiać duszę na kartę, ach to nie było warte […]

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

___________________________

[1]-Erich Fromm – niemiecki filozof, socjolog, psycholog i psychoanalityk

[2]-Ben Wolf - Techniki pojedynczej animacji fotograficznej stworzone i opracowane przez innowatora The Motion Art Movement, George'a RedHawka

Pokolenia…

Cykl pokoleniowy.

Wprawdzie inne były: muzyka, filmy, język czy moda, ale zmiany dotyczyły zewnętrzności.

Pod workowatymi spodniami i fryzurami, podkreślającymi tożsamość nastoletnich właścicieli

kryły się te same co zawsze lęki, potrzeby i kompleksy.

Harlan Coben, Błękitna krew

~George Redhawk

My z drugiej połowy XX wieku

rozbijający atomy

zdobywcy księżyca

wstydzimy się

miękkich gestów

czułych spojrzeń

ciepłych uśmiechów

Kiedy cierpimy

wykrzywiamy lekceważąco wargi

Kiedy przychodzi miłość

wzruszamy pogardliwie ramionami

Silni cyniczni

z ironicznie zmrużonymi oczami

Dopiero późną nocą

przy szczelnie zasłoniętych oknach

gryziemy z bólu ręce umieramy z miłości

~Hillar Małgorzata

Pokoleniowa burza była, jest i będzie. Jedno pokolenie wygasa by nowa generacja rozkwitła w pełnej krasie. Uważam jednak, że każde pokolenie jest do siebie podobne. Ważne by umieć dostrzec potrzeby i rozmawiać z ludźmi w każdym wieku.

Jestem chyba ostatnim pokoleniem, dla którego podstawową formą komunikacji był kontakt face to face. Dzisiejsze pokolenie funkcjonuje w zupełnie innej kulturze komunikowania. Czas ani odległość nie stanowią dla młodego pokolenia żadnej bariery. Internet, social media, błyskawiczne reakcje na zmiany- to ich życie. I nie ukrywam, że z ogromną ciekawością spoglądam na ich racjonalne podejście do życia, otwartość, mobilność i twórcze pomysły.

Tylko, czy aby nie za dynamicznie pędzi ten świat? Bez skupiania się na człowieku… Wszystkim dużo miłości …

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

Nieskończoność czasu …

 

~George Redhawk [1]

 

Zobaczyć świat w ziarenku piasku

Niebiosa w jednym kwiecie z lasu

W ściśniętej dłoni zamknąć bezmiar

W godzinie — nieskończoność czasu.

~ William Blake

Wspaniałe i porażające swą genialnością słowa Williama Blake'a, angielskiego poety, malarza i rytownika, artysty i mistyka, antymonarchisty, przeciwnika oficjalnego Kościoła, „heretyka” i dysydenta- człowieka skłóconego ze swoją epoką…

Każdy rozumny człowiek musi zgodzić się z tym przesłaniem, by za chwilę stwierdzić jak bardzo jest nierealne. Nigdy nie uda się tego dokonać, zawsze pozostanie marzeniem, snem. Jesteśmy śmiertelni, a wobec nieskończoności czasu, nasze istnienie jest śmiesznie krótkie. Chcemy w tym chwilowym (krótkim) istnieniu poznać świat, zgłębić sens istnienia, nasycić się światem, lasem, niebiosami, zrozumieć nieskończoność; koniecznie chcemy by coś po nas zostało, by ziściło się „Non omnis moriar” („Nie wszystek umrę”). Im bardziej pragniemy, tym rzeczywistość (a może Bóg) płata nam okrutny żart – zamiast bezmiaru w ściśniętej dłoni, mamy okruchy dnia.

Próbuję Danusiu zbliżyć się do filozoficznych wizji ekscentrycznego Blake’a. Jego fascynacji sprawami ostatecznymi, balansującego pomiędzy stanami: Niebem a Piekłem, który za pomocą heretyckich wizji oraz genialnych przysłów stworzył obrazy życia i śmierci człowieka. Jestem zafascynowana jego plastycznym językiem, często opierającym się na wzajemnych przeciwieństwach: „Głupiec i mędrzec nie widzą tego samego drzewa”, „Obaj czytamy biblię noc i dzień, lecz gdzie ty czytasz czerń, ja czytam biel”, „Kto od­wagą słaby, ten moc­ny chytrością ”, „Wszelkie uogólnienia cechują idiotów”, „Droga przesady wiedzie do pałacu mądrości”, „Postęp prostuje drogi, ale drogi kręte bez Postępu są drogami Geniuszu”… I pomyśleć, że te słowa były heretyckie …

Może w tym Blake’a sposobie postrzegania wszechświata jest jakieś szaleństwo, ale trudno przejść obojętnie, i już wiele kontrowersyjnych jego wizji są mi bliskie. I pomyśleć, człowiek żyjący w osiemnastym wieku miał tak odważny i nowoczesny sposób myślenia, że dzisiaj w XXI wieku nadal zaskakuje. A są europejskie społeczeństwa, które nie stać na tak nowoczesny sposób myślenia. No cóż wolę być heretyczką.

Danusiu był czas, że wymieniałyśmy się myślami, dyskutowałyśmy. Jurek chętnie uczestniczył w naszych babskich rozważaniach. Teraz pozostał mi tylko Jurek, ale sama wiesz, że temperatura rozmów miała znacznie czerwieńszy odcień, a ile przy tym było śmiechu..

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

______________________

[1] George Redhawk tworzy niesamowicie piękne gify, mimo że jest niewidomy. Z pomocą oprogramowania komputerowego projektant wykorzystuje sztukę tworzenia gifów, aby pokazać innym, jak postrzega świat jako człowieka, który nagle stracił wzrok. „To artystyczny wyraz zamieszania, przez które przechodzę po utracie wzroku” – powiedział Redhawk w wywiadzie dla The Creators Project . „Do mózgu jest wysyłanych za mało danych, a mózg próbuje wypełnić puste pola fałszywymi informacjami, więc nie możesz ufać temu, co mówią twoje oczy lub mózg”. Rezultatem jest imponująca kolekcja poruszającej sztuki, zatytułowana The World Through My Eyes .

Oznaki wiosny …

~ Jaroslaw Blaminsky

Już w po­wie­trzu wio­snę sły­szę…

Czy ty też?

Ser­ce pa­trzy w me za­ci­sze…

Czy ty wiesz?

Świat wio­śnie­je, w słoń­cu cały,

W świ­tach zórz…

Wró­ble się roz­świer­go­ta­ły:

„Cóż, czy już?”

Wio­sna… Kwia­ty mam i słoń­ce…

Czy ty też?

A w oczach mam łzy go­rą­ce…

Czy ty wiesz?

~Julian Tuwim

Po zimie świat budzi się do życia, a najlepszą zapowiedzią nadchodzącej wiosny jest niezwykle urodziwy krokus. Czar krokusów rozjaśni każdą budzącą się do życia polanę, rabatę przydomowego ogródka.

No cóż, wiosna będzie dla mnie zawsze najpiękniejszą porą roku. Wszystko wokół budzi się do życia i otoczenie jest piękniejsze, i dni są coraz dłuższe, i więcej słońca wokół nas. Nawet uśmiecham się częściej, i wybiorę się dzisiaj na długi spacer by poczuć zapach i odgłosy nadchodzącej wiosny.

Danusiu, pamiętam z dzieciństwa rodzinne spacery do parku i tę paletę przecudnych barw dziko rosnących krokusów…

Najpiękniejszy bukiet krokusów dla Ciebie Siostrzyczko w rocznicę Twoich urodzin …

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

Cisza i pamięć. 11 długich lat bez Ciebie …

Tylko człowiek, który kochał, umiera jak człowiek

~Antoine de Saint-Exupéry

~Najpiękniejszy bukiet Mary Aslin[1] dla Ciebie Siostrzyczko

…Tym co pozostają tutaj z garbem bólu,

Jedyną pociechą jest cisza i pamięć...

Oszczędźmy im cierni pytań i rad,

Bo oni są mrokiem okryci w środku dnia,

i Wciąż wpatrzeni w bliznę ziemi nad grobem...

~Małgorzata Tuora

Zniknęłaś mi z oczu na wieczne sny. Zostawiłaś mi smutek i łzy. Nigdy i nikt nie zabierze mi wspomnień o Tobie Danusiu. Mam je głęboko w sercu. Gdzie ja, tam TY. Zawsze razem. Kocham Cię Siostrzyczko.

Już jedenaście lat jesteś moim Aniołem

Są pożegnania na które nigdy nie będziemy gotowi, są słowa, które zawsze będą wywoływać morza łez i są takie osoby na myśl, o których zawsze zasypie nas lawina wspomnień ... Siostrzyczko spoczywaj w pokoju.

Dotkliwa blizna jest we mnie- już 11 lat. Dokuczliwa, wyraźna, odbierająca mi siły, zdrowie.

Po złych doświadczeniach …, boję się o Jurka, naszą Mamę i w końcu o siebie. Pragnę podnieść głowę, by uczynić życie szczęśliwszym, ale nie mam odwagi. Strach mnie paraliżuje … Proszę chroń nas Danusiu!

 

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

___________________________

[1]- Mary Aslin - Rysuję i maluję żywy model i studiuję anatomię postaci. Nieustannie maluję martwą naturę z życia, a szczególnie lubię malować zarówno postać, jak i martwą naturę "w plenerze". Odwołuję się do sztuki Mistrzów - zarówno historycznej, jak i współczesnej - i odwiedziłem wiele światowych muzeów sztuki. Świat przyrody – jego światło, piękno i opowiadane historie – jest sceną. Jestem publicznością. Przy sztalugach biję brawo.