Przeszłość ma prawo wypłowieć …

 

~Danka Jaworska

Nie wracam do niej w myślach, w mowie

Nie szukam gamy jej kolorów

Myśl moja krąży według wzoru

Że Przeszłość ma prawo wypłowieć

A co mi Teraźniejszość daje?

Z Przeszłości się wywodzi przecież

Proste następstwo w Czasu świecie

Przyszłość - z nadzieją się rozstaje

Więc ... wściekłość jest najlepszą cechą

By Teraźniejszość trzymać w ryzach

Na tym padole łez i śmiechu

Swe Szczęście z koralików nizać

Bo ...ile jeszcze mam oddechów

I na jak długo ważna wiza?

~Alexander Czartoryski

Wszystko ma prawo z upływem czasu wypłowieć. U mnie czas nie ma znaczenia – pamiętam wszystko, co wiąże się z Tobą Siostrzyczko…

Na dzień dzisiejszy żyję tylko w „kontekście” czasu, staram się zrozumieć i zdaję sobie sprawę, że nikt i nic nie jest od niego wolne. Żyję nieśpiesznie, nie walczę, widzę tylko scenę ze zmieniającymi się „aktorami”, związkami - dla mnie już niewielkie mają znaczenie. Odcinam się od rozedrganych ludzi, histerycznych chwil pozbawionych autorefleksji, zadumy nad tym co, przed – po – teraz.

Może to błąd, że pozorne ruchy stały się sposobem na oszukanie mojego biologicznego przemijania.

Nic to, to moje życie i moje wybory!

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

Oto jest życie …

 

~Dijango

Ko­chać i tra­cić, pra­gnąc i ża­ło­wać,

Pa­dać bo­le­śnie i znów się pod­no­sić,

Krzy­czeć tę­sk­no­cie "precz!" i bła­gać "pro­wadź!"

Oto jest ży­cie: nic, a jak­że do­syć...

Zbie­gać za jed­nym klej­no­tem pu­sty­nie,

Iść w toń za per­łą o cudu uro­dzie,

Aże­by po nas zo­sta­ły je­dy­nie

Ślady na pia­sku i krę­gi na wo­dzie.

~Leopold Staff

No cóż takie jest życie, jakie je sobie stworzymy… Mierzę siły na zamiary, podchodzę z ufnością do wszystkich moich celów, a wszystko dopasowuję do posiadanych sił i środków. Nie mam wówczas poczucia przegranej, rozczarowania. Lubię swoje nieśpieszne życie! Dziękuję za wszystko, co było mi dane przeżyć i co przeżywam teraz, i co przeżyję za chwilę w przyszłości. Wiem, że nic nie dzieje się bez przyczyny…

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

Marzenia senne…

Marzenia senne na jawie – to nadzieja.

~Arystoteles

~Stas Sugint

I nazwałam to marzenie senne

bo chciałam zatrzymać

Białe kwiaty rozkwitające nocą

Białe kwiaty rozkwitające wzdłuż ogrodowych ulic

Ludzie chodzą tam i z powrotem i zapominają i

ubierają się w paradne stroje

„Jednak nigdy nie wracają

własne zmienione poglądy”

Deszcz pada i białe kwiaty w

deszczu i deszcz są czystym sercem jak

bezdomne zwierzęta o czystym sercu

~ Tua Forsström

         ~tłum. ze szwedzkiego Ryszard Mierzejewski

Już Freud uważał, że sny stanowią ukryte pragnienia. Jego teorie głoszą, że sny składają się z dwóch części: treści, która jest zapamiętanym snem po przebudzeniu, oraz utajonej treści, której nie pamiętamy, a która zostaje w naszej świadomości.

Możliwe, że marzenia senne są przedłużeniem zwykłej rzeczywistości i odnoszą się do niedawnych doświadczeń i spraw, o których myślało się poprzedniego dnia. Jednak nie lekceważę treści snu. Niejednokrotnie wysłały mi ostrzeżenie lub bezpieczną podpowiedź jak radzić sobie z niebezpiecznymi sytuacjami.

Nie szukam odpowiedzi w senniku, ale odwołuję się do własnych doświadczeń i nie bagatelizuję, że marzenia senne są tylko sposobem mózgu na nadanie sensu bezsensowi .

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

Samotność jest jak deszcz…

Żyjemy przecież tak cicho, a nasze największe katastrofy wydarzają się tak głęboko w nas,

 że na naszej powierzchni pojawiają się tylko odległe fale.

~Rainer Maria Rilke, Druga strona natury

~Ekaterina Zagustina

Sa­mot­ność jest jak deszcz.

Z mo­rza po­wsta­je, aby spo­tkać zmierzch;

z rów­nin nie­zmier­nie sze­ro­kich, da­le­kich,

w roz­le­głe nie­bo nie­ustan­nie wra­sta.

Do­pie­ro z nie­ba opa­da na mia­sta.

Mży nie­uchwyt­nie w go­dzi­nach przed­świ­tu,

kie­dy uli­ce bie­gną wi­tać ra­nek,

i kie­dy cia­ła nie zna­la­zł­szy nic,

od sie­bie od­su­wa­ją się roz­cza­ro­wa­ne;

i kie­dy lu­dzie, co się nie­na­wi­dzą,

spać mu­szą ra­zem - bar­dziej jesz­cze sami:

sa­mot­ność pły­nie ca­ły­mi rze­ka­mi.

~ Rainer Maria Rilke

Z tą samotnością to dziwna jest sprawa. Raz jej potrzebujemy by posłuchać własnych myśli, innym razem poszukujemy stałego kontaktu z innymi. Gdy już jesteśmy wszyscy razem zaczyna się utyskiwanie, że nie mamy przestrzeni tylko dla siebie.

Mojej samotności nie odbieram jako porażki, czuję się dobrze we własnym towarzystwie i towarzystwie mojego męża. U nas jest cisza, spokój i tego właśnie potrzebuję.

Wiele lat żyłam dla innych. Przyszedł czas i dokonałam wyboru. Wycofałam się z życia wzajemnej adoracji. Staram się budować jeszcze lepsze otoczenie, wykorzystując dobre i złe doświadczenia. Wyciągam wnioski i wierzę, że wszystkie doświadczenia życiowe były po coś. Niczego nie żałuję!

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!

Marzenia na fali…

~HK

Morze, kocham cię szalenie.

Szum fal jest zmysłów melodią.

A każda fala to jedno marzenie...

A każde marzenie ma barwę pogodną.

Jedna ma zielony kolor nadziei.

Inna iskrzy się złotem miłości.

Zefir nastrój tworzy jak czarodziej.

Jest w tym jakaś potęga czułości.

Może kiedyś będziesz

w mojej nadmorskiej Gdyni?

Pokażę ci magiczną plażę

i ulubioną kawiarenkę.

Bo magia marzeń istnieje,

nie tylko się śni...

Pójdziemy słoneczną plażą

trzymając się za ręce.

~Oskar Wizard

Morze mam na wyciągnięci ręki, to mój punkt odniesienia, to mój dom. Jednocześnie gdy dzieje się źle szukam pocieszenia, wyciszenia nad morzem. Liczę, że po sztormach przychodzi spokój, cisza, i ponownie zachwycam się morzem. Zachowuję spokój ducha!

Smakuję życie i cieszę się, to nowy impuls, żeby zacząć działać. Potrafię docenić dobro i akceptować każdy kolejny dzień. Wszystko, co do mnie przychodzi (dobre i złe) jest mi potrzebne do pełnego przeżywania życia. Mam tylko nadzieję, że sił mi nie zabraknie!

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu! 

Jaki dziś dzień …?

Kocham chmury, kocham niebo, pogodę i niepogodę ... Podnoszę głowę i dziękuję za wszystko, co mam…

~Christina Nguyen

Od 10 lat to najpiękniejszy dziś dzień …!

Starałam się by zachować spokój w obliczu strachu. Było trudno, były łzy, bezsilność, które mieszały się ze zdroworozsądkowym myśleniem. Przecież zrobiłam wszystko, co było w mojej mocy, dbałam o siebie każdego dnia, przez dziesięciolecia. Już nic nie zmienię, nie mam żadnego wpływu, trzeba do końca wyjaśnić, co może mnie jeszcze zaskoczyć …

Dzisiaj po prostu wkraczam w strefę słońca! Najszczęśliwszy, bo przytłaczające myśli odeszły wraz z ostateczną diagnozą Onkologa. Witam dzień z uśmiechem na twarzy, spokojna o jutro! Mam siłę by doceniać moje szczęście- Tu i Teraz!

Dziękuję Wam kochani po drugiej stronie (Tato, Danusiu, Wujku, Babciu, Dziadku) za duchowe wsparcie. Czułam całą sobą Waszą opiekę.

Oddźwięki …

Dla każdego, kto się boi, jest samotny albo nieszczęśliwy, stanowczo najlepszym środkiem jest wyjście na zewnątrz, 

gdzieś, gdzie jest się zupełnie sam na sam z niebem, naturą i Bogiem. 

Bo dopiero wtedy, tylko wtedy, czuje się, że wszystko jest tak, jak być powinno

 i że Bóg chce widzieć ludzi szczęśliwymi wśród prostej, ale pięknej natury.

Jak długo to istnieje, a będzie na pewno zawsze istnieć,

 wiem, że we wszystkich okolicznościach, istnieje zawsze pociecha na każde zmartwienie.

 I wierzę mocno, że natura potrafi ukoić każde cierpienie. 

~Anne Frank 

~ Debra & Dave Vanderlaan

Natura jest świątynią, kędy słupy żywe 

Niepojęte nam słowa wymawiają czasem. 

Człowiek śród nich przechodzi, jak symbolów lasem, 

One zaś mu spojrzenia rzucają życzliwe. 

Jak oddalone echa, wiążące się w chóry, 

Tak sobie w tajemniczej, głębokiej jedności, 

Wielkiej — jako otchłanie nocy i światłości — 

Odpowiadają dźwięki, wonie i kolory. 

Są aromaty świeże, jak ciała dziecinne, 

Dźwięczne i niby łąki — zielone; są inne 

Bogate i zepsute — silne, tryumfalne, 

Które się rozlewają w światy idealne, 

Jak ambra, benzoina, jako piżma wonie, 

Gdzie duch przenika zmysły i wzajem w nich tonie. 

~Charles Baudelaire Tłum. Antoni Lange

Przed moim domem był las. Już go nie ma! Z bólem serca przyjmowałam hałas pił łańcuchowych i bezdusznych ludzi. Ślepo wykonywali polecenia. W mgnieniu oka spustoszyli teren, dom, z którym związane były ptaki, zwierzęta. Łzy same płyną!  Byłam nawet świadkiem narodzin dzików i roli całej rodziny dzików w przygotowanie legowiska. Przyroda była obok i razem z nami z jej dźwiękami, kolorami, zapachami. Oj tak, różne zmysły przenikały się wzajemnie.

Dzisiaj jest paskudny beton , tysiące metrów betonu! Jaki świat sobie fundujemy?

Pozostały  tylko  wiersze, a w nich natura jako las - symboli połączonych w głęboką jedność . ..

Every step of the way … Siostrzyczko, zawsze w moim sercu!