Träd ...

Tempora mutantur et nos mutamur in illis. 

~Lotar I

~HK2017, Trad - Nynäshamn

Złamana gałąź śliwy 

u samego czarnego ramienia 

jest jak poemat żywy 

O bezowocnych marzeniach. 

I jam drzewo, które życie więzi, 

i w rękach się waszych szamocę - 

nie łamcie moich gałęzi: 

wszystko to są owoce. 

Dajcie mi pachnąć bez słowa 

- owoc mój słodki jest, wiecie? 

Będziecie kiedyś żałować, 

żeście zatruli mój kwiecień... 

~ Maria Pawlikowska-Jasnorzewska

Obserwuję to drzewo zawsze, gdy wysiadam z promu w Nynäshamn. Coraz bardziej pochyla się gęstą koroną ku morzu, a głęboko zapuszczone korzenie trzymają je mocno. Walczy – chce żyć. Uniesione, odsłonięte konary świadczą o codziennych zmaganiach z żywiołem wody i wiatru. Może nie ma w nim pierwotnego piękna, ale mnie niezmiennie wzrusza … A może widzę w nim podobieństwo do człowieczego losu, jego przemijania? Nic nie jest już tak jak dawniej … Harmonia i ład powoli odchodzą w niepamięć, coraz częściej towarzyszy smutek, ból, żal po stracie … Zniknęło z niego wszystko, co było dobre …

Niewątpliwie dla mnie jest to lekcja pokory wobec potęgi natury.

U nas zapewne dawno by je wycięto …